ગુરુવાર, 14 ડિસેમ્બર, 2023

Thank you dear God.

(લહેર પડી ગઈ, યાર!) – ચંદ્રકાંત બક્ષી

મારું મન
વિપરીત સ્થિતિમાં પણ
શાંત રહી શકતું હોય

હું ખડખડાટ
હસી શકતો હોઉં
અને
ઘસઘસાટ ઊંઘી શકતો હોઉં

મને ભૂખ
અને થાક
અને પ્યાસ
લાગી શકતાં હોય

મહારોગ
કે
દેવું ન હોય

મારું પોતાનું એક ઘર હોય
અને
એની નીચે મારાં સ્વજનો સાથે હું મારી દાલ ~ રોટી
ખાઈ શકતો હોઉં

 ચાય ની ચૂસકી લેતાં લેતાં  
શનિવારની સાંજે
મને ગમતા મારા મિત્ર કે મિત્રો સાથે બેસી  શકતો હોઉં

તો

થૅંક યૂ, ગૉડ !
મારી યોગ્યતા કરતાં તે મને ઘણું વધારે આપી દીધું છે!

અને
જીવનના છેલ્લા દિવસ 
સુધી બસ આટલું રહી શકે તો..

મરતી વખતે હું કહીશ..
લહેર પડી ગઈ, યાર !

– ચંદ્રકાંત બક્ષી

શુક્રવાર, 8 ડિસેમ્બર, 2023

Devi Shetty on life after 40

Dr. Devi Shetty writes: 

Lost 8/9 of my dearest acquaintances and some celebrities forever in last few years. They were in their forties and died because of the extra effort to be 'physically fit'.

In anything in life, the most important thing is moderation.
Neither the 'zero figure' nor the exaggeration of a hundred is correct.

A moderate amount of exercise is needed every day - about 20 minutes. 
Eat everything, no detoxification, no keto moto diet, eat everything your ancestors ate, all local and seasonal foods available in your town - but in small amounts. No need for exotic 🥝, kale🥬 or olive oil. 

7 hours of intensive sleep is required, the needs of the body must be met.
 
Eat everything you ate growing up, but in small amounts; 
Do twenty/thirty minutes of light exercise and a little walk regularly and stop taking supplements.

Add a few moments of silent meditation a day to your routine, this is best done through prayer.

Listen, understand and pay attention to your body 👅.

After 40 some physiological changes start, after 50 more, after 60 the body starts to relax, after 70 it starts to close, after 80 every year is a bonus. 

So 60 is the new 40 or age is just a number - stop saying that. These are not correct. 

After 40 or 50, be grateful if your health is intact, but slow down a bit to keep your heart rate up.

There are logical reasons for timing retirement. Your body and mind can no longer handle the pressure that you once could. You look great on the outside, thanks to your 'genes', but on the inside the organs are decaying.

Be happy and beautiful, not outwardly, but inwardly as well.

|| Footnote, 6 instructions:
▪20 minutes of light exercise
▪Walking regularly
▪Seven hours of deep sleep
▪Some time alone meditation
▪Eating all foods - in small amounts
▪Listening to the body and taking action accordingly.

No theory is universal, those who disagree, that's their right - I respect their opinion.

🙏Be happy internally and not externally.!!👏

શનિવાર, 25 નવેમ્બર, 2023

Parents

👌👌👌👌👌👌👌
સ્મિતાબેન પટેલ રાજકોટ 

ગમે તે જ્ઞાતિ હોય કે
ગમે તે ધર્મના લોકો હોય પણ
આ મેસેઝ ખાસ વાંચજો...
વિચારજો અને અનુસરવાનો
પ્રયત્ન કરજો...

મને ગમ્યો એટલે તમને મોકલ્યો છે
જો તમને ગમ્યો હોય તો
આગળ મોકલજો...
🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻

*પરિવારનો દરેક યુવાન*
*ફરજિયાત આખું વાંચે* 

🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻

ભારતમાં ૧૦.૩૮ કરોડ બુજુર્ગો છે...

આપણા દેશની મહાન સંસ્ક્રૃતિના ગાન
ભલે આપણે ગાઈયે પણ
વડીલોની સાચવણ અને
માન સન્માનમાં આપણે બીજા દેશો કરતાં
ઘણાં *'પાછળ* છીએ ...

આજે પણ તમો જોતાં હશો કે...

👉૮૦% બુઢ્ઢા માબાપ ને
જમવા અલગ બેસાડાય છે...

👉૨૦% માબાપને સગવડતા હોય તોય
ઘરવાળીના ડરથી  અલગ રખાય છે ...

👉 ૯૦% પુત્રો કામેથી આવીને
સાંજે બાળકોને ચુમી ઉઠે છે તો અમુક તો
ઘરવાળી વર્ષોથી વિખુટી પડી ગઈ હોય તેમ
લબાડવેડા કરી ભેટી પડે છે...

પણ ઘરમાં બા-બાપુજી ને
*'કેમ છો બા ?'* કહેતાં નથી !

👉 ૭૦% મા-બાપો
ઘરડાં થાય ને કંઈ પણ બોલે તો
*"તમને ખબર નો પડે ...!"*
એમ કહીને ચૂપ કરાય છે ...

👉૯૦% ઘરડાં માત-પિતાને
દિકરાઓ તેના પૈસા બાબતે પુછતાં નથી ! 
ભીખની જેમ રુપિયા માંગવા પડે છે...

*જેવું કરશો તેવું જ ભરશો...*

એ મુજબ
મારા સર્વે પ્રમાણે જે લોકો
મા-બાપને એકલાં છોડી મુકે છે કે
માન સન્માન આપતાં નથી તેમનાં
પોતાનાં ઘડપણ વખતે તેનાંથી પણ
વધુ બુરા હાલ થાય જ છે...

અમુક કુટુંબોમાં તો આવુ
પેઢી દર પેઢી ચાલ્યું આવતું જ હોય છે

મા-બાપો કુતરાંની જેમ
બિચારાં થઈ જીવતાં હોય...ને
આવી સાયકલ પેઢી દર પેઢી ચાલું જ હોય

ખરેખર આવા કુટુંબોમાં સંસ્કાર, શિષ્ટતા અને કેળવણીમાં જ ખોટ હોય છે

સમજો ... વિચારો ... યુવાનો ...

૬૦ વર્ષ પતિપત્ની સાથે રહીને જ્યારે
તેમાંથી એકાદ સ્વર્ગે સિધાવે ત્યારે
તેની જિંદગીમાં એકલતા વ્યાપી જાય

ધીરે ધીરે બચપણના ભાઈ બહેનો
ચાલ્યાં જાય...

ઓટા-ચોરાના મિત્રો
એક પછી એક ચાલ્યાં જાય...

૮૦-૯૦ વર્ષે તો તેના તમામ
સાથીદાર, મિત્રો ચાલ્યાં જાય....

જેની સાથે જીવવું છે તે તમામ નવાં ?

ઉંમરને લીધે
શરીર સાથ ના દે...
સંભળાય નહીં... 
ભાષા ના શબ્દો, ટેકનોલોજી, રહેનસહેન, ફેશન
પળપળ બદલાતી હોય ત્યારે
બધાં સાથે સંકલન અશક્ય બની જાય
ત્યારે જીવવું એ જ બોજ બની જાય

માનવ જિંદગીનો સૌથી
ભયાનક અને બિહામણો તબક્કો
ત્યારે બની જાય કે પુત્રો હરામી પાકે...

આવા સમયે
પુત્ર - પુત્રવધૂઓએ પોતાનાં
બાળપણને યાદ કરવું જોઈએ...

જન્મથી જ આપણને
ખાતાં, ચાલતાં, બોલતાં ને
આ દુનિયાના આટાપાટા જેણે
ખંત અને મહેનતથી શીખવ્યા હોય...
તેને જ્યારે જરુર પડે ત્યારે
આટલા બધાં હલકટવેડા ?

વિચારો...

માત-પિતાને તરછોડીને
આ દુનિયામાં કોઈ જ સુખી થયું નથી... 
થવાનું નથી...(થવા પણ ના જોઈએ)

*કુતરાંના મોતે ના મરવું હોય અને*
*ઘડપણમાં સુખેથી જીવવું હોય તો*

*મા-બાપની*
*પોતાનાં ભુલકાં જેટલી જ કાળજી લો*

*"કેમ છો બા ? કેમ છો બાપુજી ?"*

આટલાં શબ્દો જ તેમને
ઘડપણ ભુલાવી પરમ સુખ આપે છે.

જ્યાં લખવું હોઈ ત્યાં લખી લો...

*માતપિતા એ સૌથી મોટા ઈશ્વર છે*
            *તેને ભરપુર પ્રેમ કરો ...*

કચરા જેવા મેસેજ
બધાને બહુ મોકલ્યા

આ સાચું લાગ્યું હોઈ ને
હિમ્મત હોઈ તો
આ ફોરવર્ડ કરો...
સાર્થક કરી બતાવો જેથી કુદરત પણ આપણા જન્મ પર ગર્વ અનુભવે...

*કડવું છે ને સત્ય પણ એટલું જ છે !*
🙏  🙏

મંગળવાર, 21 નવેમ્બર, 2023

Medical professionals are human

ARE YOU A DOCTOR  ?

you Listens so many Myths about our Profession.... 
But 
Facts are totally different. 
Just go through this. 


*1. MYTH - MEDICAL PROFESSION IS A NOBLE PROFESSION*..

FACT- Every PROFESSION, WHETHER OF A TEACHER, SOLDIER, TAILOR OR SHOPKEEPER, IS NOBLE, IF DONE WITH SINCERITY AND INTEGRITY. 

*2. MYTH - A CARELESS DOCTOR CAN KILL ONE**, 

FACT - A CARELESS  DRIVER CAN KILL DOZENS, A CARELESS ENGINEER CAN KILL HUNDREDS..

*3. MYTH - AS IT IS A SERVICE TO HUMANITY, DOCTORS SHOULD NOT RUN AFTER MONEY*.

FACT - MONEY IS AN IMPORTANT MEASURE OF SUCCESS. RUNNING AFTER IT IS NOT GOOD FOR ANYBODY, BUT EARNING MORE MONEY BY DOING MORE WORK IS NOT A MORAL CRIME.
AND ALL WHO ADVISING DOCTORS, THEMSELVES RUNNING AFTER MONEY, AREN'T THEY?

*4. MYTH - DOCTORS MUST BE HUNDRED PERCENT HONEST.*

FACT-  DOCTORS DO NOT COME FROM MARS OR VENUS. IF SUPREME COURT JUDGES OR ARMY GENERALS CAN BE CORRUPT, SO CAN A FEW DOCTORS. AS A CLASS, THEY ARE STILL FAR  BETTER THAN POLITICIANS, BUREAUCRATS, LAWYERS, POLICE OR PSU ENGINEERS.

*5. MYTH - MOST OF THE TIME, DOCTORS DO NOT UNDERSTAND THE DISEASE AND WRITE UNNECESSARY AND COSTLY DRUGS AND ADVISE TESTS AND TREAT ON A TRIAL BASIS.*

FACT- DOCTOR PATIENT RELATIONSHIP IS BASED ON TRUST, IF YOU DO NOT TRUST YOUR DOCTOR, GO TO ANOTHER ONE. MEDICAL SCIENCE IS A LIFE LONG LEARNING PROCESS, AND ALL TREATMENT, TO SOME EXTENT IS BASED ON TRIAL AND ERROR. THE SAME MEDICINE, WHICH WORKS FOR ONE PATIENT MAY NOT WORK ON ANOTHER. 
SECOND, THE RESPONSIBILITY OF PROVIDING QUALITY DRUGS AT AFFORDABLE PRICES LIES NOT WITH THE DOCTOR, BUT WITH THE STATE AUTHORITIES, JUST LIKE PROVIDING FOR BETTER ROADS, UNADULTERATED QUALITY FOOD AND DAIRY PRODUCTS, UNINTERRUPTED POWER AND WATER SUPPLY ETC AND ETC. LIKE CLOTHS, CARS AND MOBILE PHONES, COSTLY DRUGS ARE GENERALLY BETTER THAN CHEAP ONES. HOWEVER, IF THE GOVERNMENT MAKES IT MANDATORY TO WRITE GENERICS, IT SHOULD ENSURE QUALITY AND THE CONSEQUENCE OF POOR/NON  EFFICACY SHOULD NOT BE BLAMED ON DOCTORS.
THIRD, TESTS ARE DONE FOR PATIENT’S OWN SAFETY. JUST LIKE WEARING A HELMET OR SEAT BELT, INVESTIGATIONS INCREASE THE SAFETY. MOST OF THE DOCTORS IN INDIA ARE TRAINED TO WORK ON CLINICAL HUNCH AND COMMON SENSE AND NOT RELY TOO MUCH ON TESTS, AND ADVISE MUCH LESS TESTS THAN WHAT IS ACTUALLY WRITTEN IN THE BOOK OR DONE IN THE DEVELOPED WORLD.

*6. MYTH - TREATMENT COSTS ARE INCREASING IRRATIONALLY*.

FACT-  COMPARED TO WESTERN WORLD, TREATMENT COSTS IN INDIA ARE STILL VERY LOW, AND MANY FOREIGNERS ARE COMING HERE FOR THIS REASON. AND IT WOULD BE WORTHWHILE TO THINK ABOUT ANY OTHER SERVICE OR PRODUCT WITH AS RAPID ADVANCEMENT IN TECHNOLOGY AND EQUIPMENT AS MEDICAL SCIENCE, WHOSE COST IS NOT INCREASING

*7. MYTH - DOCTORS ARE NEXT TO GOD*..

FACT - DOCTORS ARE AS HUMAN AS CAN BE. THEY ALSO GET TIRED, FALL SICK, HAVE FAMILY COMMITMENTS, GET UPSET AND STRESSED SOMETIMES AND CAN SUFFER FROM ALL THE FRAILTIES OF A HUMAN BEING. IF ANYONE WANTED TO BE TREATED BY GOD THEN THEY CAN VISIT THE TEMPLE..
 🙏🏻
pd

રવિવાર, 19 નવેમ્બર, 2023

Medical friends

Medical Friendship is unique like No other…
You will love reading it and relate with each words...

MEDICAL FRIENDSHIP: 👇🏼

Mommy, Is Rishi Uncle your rakhi brother?? My elder one asks me ! 

No sweetie...!

OK Is he your platonic friend  then ??

No sweetheart, he's momma's Medical Friend!!!

So what's a Medical Friend momma ?? 

You might not know this but your papa and Jaya aunty will totally relate to it, since they both are medicos!!!
Let me try to elaborate....

Medical Friendship is for life long. Every where !! 

Since medical College life of 5 years is one of the toughest to navigate, friendships formed during these formative years remain for life.

Dissection Hall friendships are unique and unbreakable. 
Later amongst enormous load of studies, ward duties, living with each other for 5 years in ups and downs forms a bond which no other profession can boast off....!

You learn to go through good and bad phases of your medical life with the support of these friends. They know you through your lowest point!! 

Also the special thing about medical friendship is it, being unisex, means both boys and girls are your equal friends…!!
Medical studies and life does not differentiate between sexes. A male and a female can be a great medical friend !!

And this medical friendship can be tested in later part of life.

Once a batchmate, always a batchmate aka medical friend.

And when you meet them after 25yrs, 50 years, 60 years or so in your silver jubilee, golden Jubilee , Diamond Jubilee etc… you meet them at the same level as you were in college. 

No matter he is a Group Captain in Air Force today, or a big shot Cardiologist or a Nephrologist etc etc. You still use expletives for them and open your hearts and hug them without comparing. You get rejuvinated after meeting them and it is most cathartic for you. But you need to be a medico to realise the depth of this unique relationship!!

ગુરુવાર, 16 નવેમ્બર, 2023

Lesson after retirement

નિવૃત્તિ-બોધ

આ નિવૃત્તિ પછીની  મારી પહેલી દિવાળી હતી. વરિષ્ઠ હોદ્દા પર ગાળેલા ત્રણ દાયકા વિષે વિચારવાનું શરુ કર્યું - લગભગ દિવાળીના એક અઠવાડિયા પહેલાથી જ લોકો તમામ પ્રકારની ભેટો લઈને આવવા માંડતા, અને જો બધી ભેટ એક જગ્યાએ મુકીયે તો રૂમ ગિફ્ટ શોપ જેવો લાગતો. ડ્રાયફ્રુટનો જથ્થોતો એટલો મોટો હોતો કે  સગા-સંબંધીઓ અને મિત્રોમાં વહેંચ્યા પછી પણ ઘણું વધતું. 

આ વખતે, પરિસ્થિતિ તદ્દન અલગ હતી. બપોરના 2 વાગ્યા હતા, પણ અમને દિવાળીની શુભેચ્છા આપવા કોઈ આવ્યું ન હતું. નસીબના આ અચાનક પલટાથી હું એક્દુમ હતાશા  અનુભવતો હતો અને મારી વિચારોને વાળવા માટે  મેં એક અખબારની આધ્યાત્મિક કોલમ વાંચવાનું શરૂ કર્યું. સદનસીબે, મને એક રસપ્રદ દંતકથા મળી. તે એક ગધેડા વિશે હતી કે જે મહાપુજા માટે તેની પીઠ પર દેવતાઓની મૂર્તિઓ લઈ જતો હતો. જે જે રસ્તામાં એ પસાર થતો, ત્યાં ત્યાં લોકો મૂર્તિઓ ને નમન કરતા અને એને સત્કારપૂર્વક જોવા ઘણી ભીડ ભેગી થતી.

ગધેડો વિચારવા લાગ્યો કે ગામલોકો તેને નમન કરે છે અને આ નવા મળેલા આદરથી એ ખુબ રોમાંચિત થઇ ગયો. પૂજા સ્થળ પર મૂર્તિઓ ઉતાર્યા પછી, ગધેડાના માલિકે તેના પર શાકભાજી લાદી અને તેઓ પાછા ફરવા લાગ્યા. આ વખતે ગધેડા તરફ કોઈએ ધ્યાન ન આપ્યું. ગધેડો ખુબ નિરાશ થઇ ગયો અને એણે ગ્રામજનોનું ધ્યાન દોરવા માટે ભોંકવાનું શરૂ કર્યું. એના આ અવાજથી ચિડાઈને ઘણા લોકોએ તો  ગરીબ પ્રાણીને મારવાનું શરૂ કર્યું, જે આટલી ક્રૂર સારવારથી એક્દુમ હેબતાઈ ગયો.  

એકાએક મને જ્ઞાન થયું. ખરેખર, હું પણ આ ગધેડા જેવો જ હતો. આ બધી ભેટો અને આદર મારા માટે નહોતા પરંતુ મારા હોદ્દા માટે હતા. મેં મારી પત્નીને કહ્યું: 'મારા પ્રિય, હું ખરેખર ગધેડો હતો. હવે જ્યારે સત્ય સમજાઈ જ ગયું છે, લોકો ની રાહ જોવાને બદલે, ચાલ આપણે દિવાળીની ઉજવણી કરીયે.'

ત્યાં તો છેલ્લો ફટકો એના તીક્ષ્ણ જવાબ પેટે આવ્યો: 'હું *આટલા વર્ષોથી કહેતી કે તમે ગધેડા જેવા છો, ત્યારે નહોતા માનતા* પણ આજે અખબારની એક વાર્તા વાંચતાજ તમે તે તરત જ સ્વીકારી લીધું!

ભરતેન્દુ સૂદ
ઘ ટ્રિબ્યુન

રવિવાર, 5 નવેમ્બર, 2023

Life of a doctor. India Vs USA

રણ મા ખીલ્યું ગુલાબ 

લેખ 211     તા 3/11/23 

ડોક્ટર શરદ ઠાકર 

 *इस जहांसे कब कोइ बचकर गया, जो भी आया खा कर पथ्थर गया.* 

”નામ?” મેં સામે ઊભેલા ઊમેદવારને પૂછૂયું: પૂછવા ખાતર જ પૂછૂયું, કારણ કે એનું નામ તો નોકરી માટેની અરજીમાં લખેલું જ હતું. પણ વાતચીતનો પૂલ બાંધવા માટે પરિચયનું બહાનું આવશ્યક હોય છે.

એણે શાંતિથી જવાબ આપ્યો: ”પ્રતાપ.”

”ચિત્તોડથી આવો છો?” મેં મજાક કરી.

”ના.” એ ઇન્ટરવ્યુમાં હસી શકાય એટલું, માપ પ્રમાણેનું હસ્યો: ”વડોદરાથી આવું છું.”

”ડીગ્રી?”

”એમ.બી.બી.એસ.” એણે મારા હવે પછીના સંભવિત સવાલો પણ સૂંઘી લીધા: ”ગયા વરસે એમ.બી.બી.એસ. પાસ કર્યું. પંદર દિવસ પહેલાં ઇન્ટર્નશીપ પૂરી કરી.”

”હવે? શું કરવાનો ઇરાદો છે? નોકરી?”

”જો તમે આપો, તો..!”

”નોકરી ન આપવાનો સવાલ જ નથી. સવાલ તમારા દ્વારા નોકરીનાં સ્વીકારવાનો છે.”

”હું આપના કહેવાનો અર્થ સમજ્યો નહીં.” એના ચહેરા પર પ્રમાણિક કબુલાત હતી. હું જોઇ શકયો કે એ ખરેખર મારા વાકયમાં રહેલો સૂચિતાર્થ સમજી શકયો ન હતો.

”ધીમે ધીમે સમજી જશો.” મેં વાતની દિશા બદલી નાખી: ”કયારથી હાજર થવું ફાવશે?”

”બે દિવસનો સમય આપો તો સારૂં. ઘરે જઇને સામાન લઇ આવું.”

હું આ સાવ નવા, ઉત્સાહી જુવાન ડોકટરને જોઇ રહ્યો. એને બાપડાને ખબર હશે કે એ કેવી હાડમારી ભરેલી નોકરી સ્વીકારવાની હા પાડી રહ્યો છે? મારૂં ચાલત તો અવશ્ય એને ફોડ પાડીને સમજાવી દેત, પણ મારી જીભ થીજેલી હતી અને હોઠ સિવાયેલા હતા. હોસ્પિટલનું ટ્રસ્ટીમંડળ મારી સામે જ બેઠેલું હતું. એમાંથી એક પણ ટ્રસ્ટી ડોકટરી વ્યવસાય સાથે સંકળાયેલા ન હતા, મોટાભાગના વેપારીઓ હતા. પણ હોસ્પિટલ, હાઇસ્કૂલ, કોલેજ, ધર્મશાળા જેવી સખાવતી સંસ્થાઓનો વહીવટ કરી કરીને ધીટ થઇ ચૂકેલા વડીલો હતા. આ હોસ્પિટલનો ઇનચાર્જ ચીફ મેડીકલ ઓફિસર હું હોવાને કારણે નવા ડોકટરનો ઇન્ટરવ્યુ લેવાનું મારા ભાગે આવ્યું હતું. બાકી પગારથી માંડીને અન્ય તમામ બાબતોની લગામ આ વેપારીઓના હાથમાં હતી.

ટ્રસ્ટીઓનાં ડોકાં દૂરથી સૂચક રીતે હલ્યાં અને મેં ઘંટડી મારી. બહાર ઉભેલો પટાવાળો અંદર આવ્યો.

”જી, સર!”

”લાલજી, આ આપણા નવા મેડીકલ ઓફિસર છે. એમને હરીશભાઇ પાસે લઇ જા. અત્યારે જ ઓર્ડર તૈયાર કરાવી દે. બે દિવસ પછી તેઓ હાજર થશે. ત્યાં સુધી એમનું કવાર્ટર સાફસુફી કરાવીને તૈયાર રાખવાનું ના ભૂલીશ. જાઓ, ડોકટર! વિશ યુ ઓલ ધી બેસ્ટ!” મેં મારા નવા, ભાવિ જુનિયર સાથીને એમની પ્રથમ નોકરી માટે શુભેચ્છા આપી.

એ આભાર માનીને ઊભો થયો. લાલજીની પાછળ પાછળ ઓફિસની દિશામાં ઓઝલ થયો.

બે દિવસ પછી એ ફરજ પર હાજર થઇ ગયો. સામાન લઇને સીધો મારા રહેઠાણ પર આવ્યો. મને ફાળવવામાં આવેલું મકાન વિશાળ હતું. પચાસ માણસો બેસી શકે એટલો મોટો ડ્રોઇંગ રૂમ હતો. ત્રણ-ચાર બેડરૂમ્સ હતા. દરેક ખંડમાં આવશ્યક ફર્નિચર પણ સંસ્થા દ્વારા પુરૂં પાડવામાં આવ્યું હતું.

ડો. પ્રતાપ આ બધું જોઇને ખુશ થયો: ”અરે, વાહ! અહીં તો બધી જ સગવડ છે ને કંઇ! હું નાહકનો બધો સામાન ઉપાડી લાવ્યો!”

”એવું નથી, પ્રતાપ!” મેં અવાજમાં બને એટલી સ્વસ્થતા ભેળવીને કહ્યું: ”તારી નિમણુંક મોબાઇલ મેડીકલ ઓફિસર તરીકેની છે. અને હું અહીં ફૂલટાઇમ ગાયનેકોલોજીસ્ટ છું. તું જે કંઇ જોઇ રહ્યો છે એ તમામ સુવિધાઓની અપેક્ષા.. આઇ મીન, તને આપવામાં આવેલું રહેઠાણ..” હું ઇચ્છા હોવા છતાં મારૂં વાકય પુરૂં કરી ન શકયો. વધુ કંઇ કહેવાને બદલે મેં ઘંટડી મારીને વોર્ડ બોયને બોલાવ્યો: ”ડોકટર સાહેબને એમનો.. રૂમ બતાવી દે..!”

દસ મિનિટ પછી પ્રતાપ સામાન મૂકીને પાછો આવ્યો. આ વખતે એનો ચહેરો વિલાયેલો હતો: ”સર! આનાં કરતાં તો ધર્મશાળા પણ સારી હોય. માત્ર એક જ રૂમ અને .. બસ, એક રૂમ જ!”

હું જોઇ શકતો હતો કે પ્રતાપના ચહેરા ઉપર ફરિયાદ ન હતી, માત્ર આઘાત જ હતો. દુ:ખ તો મને પણ હતું. પ્રતાપ ભલે મારથી પાંચ-છ વરસ જુનિયર હતો. પણ આખરે એક ડોકટર હતો. સમાજના બૌધ્ધિક સ્તરમાંથી આવતો હતો. બોર્ડની પરીક્ષામાં પંચાણું ટકા માર્કસ લઇને તબીબી અભ્યાસક્રમમાં પ્રવેશ મેળવવો એ ટાટા, બિરલા કે અંબાણી બનવા જેટલું સહેલું કામ નથી ગણાતું. અને આવો તેજસ્વી, યુવાન ડોકટર જ્યારે એક નાનકડાં શહેરની ગ્રામિણ કહી શકાય એવી ગરીબ પ્રજાની સેવા કરવા માટે સામાન્ય પગારની નોકરી સ્વીકારતો હોય ત્યારે એને ખાવા-પીવા, રહેવાની ઉત્તમ સગવડ મળવી જ જોઇએ.

”પ્રતાપ, શાંત થા, દોસ્ત! તું એકલો જ છે. મને આટલી બધી સગવડ આપવામાં આવી છે, પણ હું યે એકલો જ છું. ભોગવી શકું છું એ બધું? આપણે અહીં કામ કરવા માટે આવ્યા છીએ, આનંદ કરવા માટે નહીં.” મેં એને હિંમત આપી. એના ગળે મારી વાત ઊતરી ગઇ.

એ દિવસે એણે સવારની ચા પણ મારી સાથે જ પીધી. પછી એણે ફરજ બાબત પૂછપરછ કરી.

”મારે કામ શું કરવાનું છે?”

”તું અહીં મોબાઇલ મેડીકલ ઓફિસર તરીકે નિમણુંક પામ્યો છે. આ હોસ્પિટલ આજુબાજુના બસો ગામડાંઓ વચ્ચે એક માત્ર આરોગ્ય – સુવિધા છે. પણ કેટલાંક ગામડાં એટલા દુર છે કે દરદીઓ અહીં સુધી આવી પણ ન શકે. એમને સમયસર બસ પણ નથી મળતી. ખાસ એ લોકો માટે આપણે મોબાઇલ મેડીકલ વેનની સગવડ ઉભી કરી છે. રોજ સવારે તારે નીકળી પડવાનું. તારી સાથે એક ડ્રાઇવર હશે અને એક કમ્પાઉન્ડર. રોજ પાંચ ગામડાં ફરવાના રહેશે. દરેક ગામડે તારા માટે સરપંચ તરફથી એક રૂમ ફાળવવામાં આવી હશે. ત્યાં બેસીને તારે દરદીઓ તપાસવાના રહેશે. પછી બીજું ગામ, ત્રીજું ગામ અને પછી ચોથું, પાંચમું!”

”રસ્તામાં કયાંય ચા-પાણી?”

”નહીં મળે. પીવાનું પાણી સાથે લઇ જવાનું રહેશે. ગામડામાં જે પાણી હશે એ તમામ પ્રકારના પેરાસાઇટૂસથી દુષિત હશે. તારે અહીં પાછાં ફરતાં દોઢ-બે વાગી જશે. પછી જમવાનું આપણે સાથે રાખીશું. મારા માટે જ્યાંથી ટીફીન આવે છે, ત્યાંથી તારા માટે પણ વ્યવસ્થા કરાવી દઇશ.”

નીચે મોબાઇલ વેનનું હોર્ન વાગતું સંભળાયું. પ્રતાપ ગયો. એ વખતે ઘડિયાળમાં સવારના સાડા આઠ વાગ્યા હતા. હું પણ મારા કામ પર ચડયો. વોર્ડનું અને ઓ.પી.ડી.નું કામ પતાવ્યું ત્યાં એક વાગી ગયો. બે ઓપરેશનોએ બે વગાડી દીધા. ઉપર આવીને જોયું તો ટિફિનમાં ભોજન ઠંડી પડી ચૂકયું હતું. મારી ભૂખ ગરમ થઇ રહી હતી, પણ મને યાદ હતું કે મારે પ્રતાપની રાહ જોવાની હતી. અઢી, ત્રણ, સાડા ત્રણ…!

છેક ચાર વાગ્યે પ્રતાપ આવ્યો. પણ કેવો થઇને આવ્યો હતો? ડોકટર તરીકે ગયો હતો અને દરદી જેવો બનીને પાછો આવ્યો હતો. સીધો જ સોફામાં ફસડાઇ પડયો. થોડીવાર માંડ પાણી પીવા પૂરતો પુનર્જિવિત થયો. પછી હાથ-મોં ધોઇને જમવા બેઠો.

”આ શું છે?” એણે રોટલીનો ટૂકડો તોડવાની કોશિશ કરી.

”લોકો એને રોટલી કહે છે.”

”રોટલી?! આવી?”

”હા, આપણી મમ્મીઓએ નથી બનાવી, માટે આવી જ હોય. અને ફૂલાવરનું શાક ખાતી વખતે આંખ બંધ રાખજે.”

”કેમ?”

”અંદર ઇયળો છે. ખૂલ્લી આંખે તું ખાઇ નહીં શકે.” મેં ચેતવણી આપી. એ ઉભો થઇ ગયો. ત્રણ-ચાર બિસ્કીટૂસ ખાઇને એના રૂમમાં જઇને સૂઈ ગયો. એ સાંજે એણે ટિફિન ખોલવાની હિંમત ન કરી. ‘દૂધ એક સંપૂર્ણ આહાર છે’ એ વિધાનમાં પૂરી શ્રધ્ધા દર્શાવીને એણે દૂધે વાળું પતાવ્યું.

બીજા દિવસની સવારે ચા-નાસ્તા વખતે એ ફરી પાછો તાજો-માજો લાગતો હતો: ”કાલે પહેલો દિવસ હતો ને, એટલે જરા વસમું પડી ગયું. બાકી આજે થાક નહીં લાગે.”

એ દિવસે એ ચાર વાગ્યે આવ્યો. આજે મેં એની રાહ જોયા વગર જમી લીધું હતું. પણ મેં જોયું કે આજે તો એની હાલત ગઇ કાલ કરતાં પણ વધુ ખરાબ હતી. એ તદ્દન લાશ જેવો બનીને પાછો આવ્યો હતો.

”શું થયું?”

”અરે, વાત જ ન પૂછશો, સાહેબ! મારામાં તો બોલવાના પણ હોશ-કોશ બચ્યા નથી.” એ સોફામાં ફર્નિચરનો એક ભાગ હોય એમ પડયો રહ્યો. પછી અચાનક ટિફિન ખોલીને તૂટી પડયો. રબ્બરની રોટલી, પથ્થરનું શાક અને તલવારની ધાર જેવી તીખી દાળ ઝાપટી ગયો.

પછી આજના દિવસની દર્દનાક દાસ્તાન શરૂ કરી: ”ગાડીને ધક્કા મારી મારીને દમ નીકળી ગયો. પાંચને બદલે ત્રણ જ ગામ પૂરા કરી શકયો. દસ મિનિટ માટે મોબાઇલવેન ચાલે અને વીસ મિનિટ સુધી મારે નીચે ઉતરીને ધક્કા મારવા પડે. કમ્પાઉન્ડરની પણ એ જ હાલત. ફરક માત્ર એટલો કે એ ટેવાઇ ચૂકેલો અને હું જિંદગીમાં પહેલી વાર..! ઓહ, બાપ રે મરી ગયો!”

અચાનક એણે ચાલુ વાતે ચીસ પાડી.

”કેમ, શું થયું?” હું ઉભો થઇ ગયો. એ પેટ દબાવીને પથારીમાં ઉછળી રહ્યો હતો.

”એસિડીટી વધી ગઇ હોય એવું લાગે છે. જમવાનું બહુ તીખું હતું. મરી ગયો રે..!”

”ચિંતા ન કર. હું દવા આપું છું.” મેં હાયપર એસિડીટીની ગોળી કાઢીને એના હાથમાં મૂકી.

”તમને પણ..?”

”હા, જેમ કમ્પાઉન્ડર ગાડીને ધક્કા મારી મારીને ટેવાઇ ગયો છે એમ હું એસિડીટીથી ટેવાઇ ગયો છું. રોજ જમ્યા પછી મુખવાસમાં રેનિટિન ખાઉં છું. તું પણ ધીમે ધીમે ટેવાઇ જઇશ.”

ત્રીજા દિવસે એને મરડો થઇ ગયો. બે દિવસ રૂમમાં પડી રહ્યો. પ્રતાપ હવે મહારાણાને બદલે હાડપીંજર જેવો દેખાવા માંડયો. પંદર દિવસ પછી એને મેલેરિયા થઇ ગયો. વજન ખાસ્સું ઊતરી ગયું.

એક દિવસ સાંજે એ ગમગીન હતો. ”મને સમજ નથી પડતી કે હું શું કરૂં?”

”નોકરી ન ફાવતી હોય તો છોડી દે!” મેં એને સલાહ આપી: ”પોસ્ટ-ગ્રેજ્યુએશન કર.”

”માર્કસ ઓછાં પડે છે. સારી બ્રાન્ચમાં પ્રવેશ મળે એમ નથી.” એનો અવાજ ભાંગેલો હતો.

”તો પછી પ્રાઇવેટ પ્રેકટીસ શરૂ કરી દે.”

”એ માટે પણ એકાદ-બે લાખ રૂપિયા જોઇએ. અને મારા ઘરની આર્થિક સ્થિતિ..” અધૂરા વાકયમાં પૂરો અર્થ સ્પષ્ટ હતો.

”સરકારી નોકરી..”

”લાંચ આપવી પડે એમ છે.” એનો જવાબ ભારે થયે જતો હતો અને મારી પાસે સલાહોનો ભંડાર ખાલી થઇ રહ્યો હતો. એ ચૂપ થઇ ગયો. પણ મને લાગતું હતું કે એ જરૂર કોઇ નિર્ણય ઉપર આવી રહ્યો હતો.

એક મહિનાની નોકરી પૂરી કરીને એણે સામાન બાંધ્યો. રૂમને તાળું મારીને મારી પાસે આવ્યો: ”લો, ચાવી.”

”કેમ? જાય છે?”

”હા.”

”કયાં જઇશ? શું કરીશ?” મારી પૂછપરછમાં સહાનુભૂતિ હતી.

”મારા લગ્નનું નક્કી થઇ ગયું છે. છોકરી અમેરિકાની છે. આવતા અઠવાડિયે લગ્ન છે. પછી ગમે ત્યારે હું ઊડી જઇશ.”

”છોકરી સારી છે?”

”ઠીક છે. પણ એનું ગ્રીન-કાર્ડ બહુ સારૂં છે.” આ ઉત્તરાર્ધમાં ઘણું બધું સમાઇ જતું હતું.

”સારૂં, પ્રતાપ! વિશ યુ ઓલ ધી બેસ્ટ! પત્ર લખીશ ને?”

”હા, પણ તમે જવાબ લખશો?”

હું હસ્યો: ”તને ખબર તો છે કે હું પત્રોના જવાબ નથી લખી શકતો. પણ મને પત્રો વાંચવા ગમે છે.”

એ પછી છ મહિને અમેરિકાથી એનો પત્ર આવ્યો. એની વાત હતી, એની પત્ની રેખા વિશે વાતો હતી, પ્રતાપે ઇ.સી.એફ. એમ.જી.ની પરીક્ષા પાસ કરી લીધી હતી. હવે એ રેસીડેન્સી કરી રહ્યો હતો. સુખી હતો અને ખુશ પણ..!

આજે એ ઘટનાને પણ વીસ વરસ થવા આવ્યા. છેલ્લે એનો ફોન આવ્યો: ”સર! ખૂબ સારૂં કમાયો છું. હમણાં જ મારી માલિકીનું એક નાનકડું હેલિકોપ્ટર ખરીઘું છે. તમે અમેરિકા ફરવા આવો તો સહેલ કરાવું.”

”ના, ભાઇ, ના! વચ્ચે કયાંક હેલીકોપ્ટર બંધ પડે અને તું મને ધક્કો મારવાનું કહે તો..?” એ ખડખડાટ હસી પડયો.

હું ન હસી શકયો. આપણા દેશની ગરીબ પ્રજાની સેવા કરવા માટે તૈયાર થયેલો એક ડોકટર અત્યારે અમેરિકાના સુખ અને વૈભવ દ્વારા ખરીદાઇ ચૂકયો હતો અને એની રીતે એ સાચો હતો. પણ…! પેલા ગામડાઓમાં હરતી, ફરતી અને મરતી પ્રજા આજે પણ તબીબી સુવિધાથી વંચિત છે અને પેલી હોસ્પિટલમાં આજે પણ મોબાઇલ મેડીકલ ઓફિસરની જગ્યા ખાલી જ છે.

મંગળવાર, 31 ઑક્ટોબર, 2023

My life now

*હું જેટલા વર્ષ જીવ્યો તેના કરતા હવે ઓછા વરસ મારે જીવવાનું છે તે નક્કી થઈ ગયા પછી મારા આત્માએ સુજાવેલ ઉત્તમ વિચારો*
૦૧ )
કોઈ અંગતની વિદાયથી હવે મેં રડવાનું છોડી દીધું છે કારણ કે આજે તે અને કાલે મારો વારો છે..
૦૨ )
તે જ પ્રમાણે જો મારી વિદાય અચાનક થઈ જશે તો મારા પછી આ લોકોનું શું તે વિચારવાનું પણ છોડી દીધું છે કારણ કે મારા ગયા પછી કોઈ ભૂખ્યું રહેવાનું નથી અને મારી સંપત્તિ કોઈ છોડવાનું કે દાન ધર્મ કરવાનું પણ નથી.
૦૩ ) 
સામેવાળીવ્યક્તિનો પૈસો, પાવર અને પોઝિશન થી હવે અંજાતો નથી.
૦૪ )
ખુદના માટે સમય કાઢું છું. સ્વીકારી લીધું છે કે દુનિયા મારા ખભા પર ટકી નથી. મારા વગર કંઈ અટકી પડવાનું નથી. 
૦૫ )
નાના વેપારીઓ અને ફેરિયાઓ સાથે ભાવતાલ કરવાનું બંધ કર્યું છે. ક્યારેક ખબર હોય કે છેતરાવ છું તો પણ હસ્તે મોઢે જતું કરું છું.
૦૬ )
 ભંગાર વીણવા નીકળતા લોકોને પસ્તી કે ખાલી તેલનો ડબ્બો એમજ આપી દઉં છું, પચીસ પચાસ રૂપિયા જતા કરું ત્યારે એના ચેહરા પર લાખો મળી ગયાનો આનંદ જોઈ ખુશ થાઉં છું.
૦૭ )
રોડ પર પાથરણું પાથરી વેપાર કરતા વ્યક્તિ પાસેથી ક્યારેક નકામી વસ્તુ પણ ખરીદી લઉં છું.
૦૮ )
વડીલો અને બાળકોની એકની એક વાત કેટલીયે વાર સાંભળી લઉં છું. કહેવાનું બંધ કરી દીધું છે કે તેઓ એ વાત ઘણી વાર કહી ચુક્યા છે.
૦૯ )
ખોટા વ્યક્તિ સાથે દલીલો કરવા કરતા માનસિક સ્વસ્થ રહેવું પસંદ છે.
૧૦ )
સારા કામ કે વિચારોની મુક્તપણે પ્રશંસા કરું છું. આ ટેવ સકારાત્મક છે. વખાણ્યા બાદ મને પણ આનંદ મળે છે.
૧૧ )
બ્રાન્ડેડ કપડાં, મોબાઈલ કે બીજી કોઈ બ્રાન્ડેડ વસ્તુ થકી વ્યક્તિત્વ આંકવાનું મૂકી દીધું છે. વ્યક્તિત્વ વિચારોથી નિખરે છે બ્રાન્ડેડ વસ્તુઓ થી નહી એ સમજાઈ ગયું છે.
૧૨ )
 હું એવા લોકોથી અંતર જાળવું છું જેઓ પોતાની કુટેવો મારા પર થોપવાના પ્રયત્નો કરે છે. એને સુધારવાનો પ્રયત્ન હવે નથી કરતો કારણકે ઘણાં એ કરી ચૂક્યા હોય છે.
૧૩ )
 જીંદગીની દોડમાં પાછળ રાખી દેવા જ્યારે કોઈ મેલી રાજરમત રમે છે ત્યારે હું શાંત રહી તેને રસ્તો આપી દઉં છું. આખરે, ના તો હું જિંદગીની હરીફાઈમાં છું, ના તો મારો કોઈ હરીફ છે. 
૧૪ )
હું એજ કરું છું જેનાથી મને આનંદ આવે. લોકો શું વિચારશે કે કહેશે તેની ચિંતા લોકો ઉપર છોડી દીધી છે. ચાર લોકોને ખુશ રાખવા મારું મન મારવાનું છોડી દીધું છે.
૧૫ )
ફાઈવ્ સ્ટાર હોટેલમાં રહેવા કરતાં પ્રકૃતિ નજીક જવું ગમે છે. જંક ફૂડ કરતાં માખણ અને જુવાર કે બાજરાના રોટલા માં સંતોષ થાય છે.
૧૬ )
પોતાના પર હજારો રૂપિયા વાપરવા કરતાં કોઈ જરૂરિયાતમંદ ના હાથમાં પાંચસો હજાર આપવાનો આનંદ માણી લેતાં શીખ્યો છું.
 ૧૭ )
ખોટા પાસે સાચું સાબિત કરવા કરતાં મૌન રહેવાનું પસંદ કરવા લાગ્યો છું. બોલવા કરતાં વાંચવા લાગ્યો છું. ખુદને પ્રેમ કરવા લાગ્યો છું
૧૮ )
નરકની વચ્ચે પણ સ્વર્ગ જેવું જીવન મે હવે બનાવી દીધું છે.. આપ પણ જરા વિચારી યોગ્ય સુધારો કરવાનો પ્રયત્ન કરશોજી.
✍🏻 આયખા ના વર્ષ નુ સરવૈયું ...

🤔😀😅😃🤣😆😜😂

*શરીર મા-બાપ ની દેન, આત્મા પરમ કૃપાળુ પરમાત્મા ની દેન,  નામ ફોઇબા ની દેન હવે આપડુ પોતાનુ કાંઇ હોય નહીં તો વળી નફો નુકસાન કેવુ...???*

🙏🏻🙏🏻👍🏻💐💐

મંગળવાર, 3 ઑક્ટોબર, 2023

Life after 60

*મેં ૬૦ વટાવ્યા પછી મારા માં આવેલા બદલાવો,*
************************************
૧...વ્યક્તિનો પૈસો, પાવર અને પોઝિશન થી હવે અંજાતો નથી.
૨... ખુદના માટે સમય કાઢું છું. સ્વીકારી લીધું છે કે દુનિયા મારા ખભા પર ટકી નથી. મારા વગર કંઈ અટકી પડવાનું નથી. મારા પરિવાર સાથે ખુદને પણ પ્રેમ કરવા લાગ્યો છું.
૩... નાના વેપારીઓ અને ફેરિયાઓ સાથે ભાવતાલ કરવાનું બંધ કર્યું છે. ક્યારેક ખબર હોય કે છેતરાવ છું તો પણ હસ્તે મોઢે જતું કરું છું.
૪... ભંગાર વીણવા નીકળતા લોકોને પસ્તી કે ખાલી તેલનો ડબ્બો એમજ આપી દઉં છું, પચીસ પચાસ રૂપિયા જતા કરું ત્યારે એના ચેહરા પર લાખો મળી ગયાનો આનંદ જોઈ ખુશ થાઉં છું.
૫... રોડ પર પાથરણું પાથરી વેપાર કરતા વ્યક્તિ પાસેથી ક્યારેક નકામી વસ્તુ પણ ખરીદી લઉં છું. એમનો વેપાર કરવાનો ઉત્સાહ વધતો જોઈ આનંદ થાય છે.
૬... વડીલો અને બાળકોની એકની એક વાત કેટલીયે વાર સાંભળી લઉં છું. કહેવાનું બંધ કરી દીધું છે કે તેઓ એ વાત ઘણી વાર કહી ચુક્યા છે.
૭... ખ્યાલ હોય કે વ્યક્તિ ખોટો છે તો એકાદ વાર સમજાવું પણ વારંવાર એની ભૂલ સુધારવાનું બંધ કરી દીધું છે. દરેકને ખોટું ન કરતા અટકાવવાનો ઠેકો નથી લીધો.
૮... ખોટા વ્યક્તિ સાથે દલીલો કરવા કરતા માનસિક સ્વસ્થ રહેવું પસંદ છે.
૯... સારા કામ કે વિચારોની મુક્તપણે પ્રશંસા કરું છું. આ ટેવ સકારાત્મક છે. વખાણ્યા બાદ મને પણ આનંદ મળે છે.
૧૦... બ્રાન્ડેડ કપડાં, મોબાઈલ કે બીજી કોઈ બ્રાન્ડેડ વસ્તુ થકી વ્યક્તિત્વ આંકવાનું મૂકી દીધું છે. વ્યક્તિત્વ વિચારોથી નિખરે છે બ્રાન્ડેડ વસ્તુઓ થી નહી એ સમજાઈ ગયું છે.
૧૧... હું એવા લોકોથી અંતર જાળવું છું જેઓ પોતાની કુટેવો મારા પર થોપવાના પ્રયત્નો કરે છે. એને સુધારવાનો પ્રયત્ન હવે નથી કરતો કારણકે ઘણાં એ કરી ચૂક્યા હોય છે.
૧૨... જીંદગીની દોડમાં પાછળ રાખી દેવા જ્યારે કોઈ મેલી રાજરમત રમે છે ત્યારે હું શાંત રહી તેને રસ્તો આપી દઉં છું. આખરે, ના તો હું જિંદગીની હરીફાઈમાં છું, ના તો મારો કોઈ હરીફ છે. હરિફાઈ ખુદ સાથે ખુદને કંડારવાની છે.
૧૩... લાગણીઓની અભિવ્યક્તિ કરતાં ક્યારેય શરમાવું નહી એ શીખી લીધું છે. એ લાગણીઓને દાબી રાખી મારી નાખવા કરતાં અભિવ્યક્તિ સરળ છે.
૧૪... હું એજ કરું છું જેનાથી મને આનંદ આવે. લોકો શું વિચારશે કે કહેશે તેની ચિંતા લોકો ઉપર છોડી દીધી છે. ચાર લોકોને ખુશ રાખવા મારું મન મારવાનું છોડી દીધું છે.
૧૫... ફાઈવ્ સ્ટાર હોટેલમાં રહેવા કરતાં પ્રકૃતિ નજીક જવું ગમે છે. જંક ફૂડ કરતાં માખણ અને જુવાર કે બાજરાના રોટલા માં સંતોષ થાય છે.
૧૬... પોતાના પર હજારો રૂપિયા વાપરવા કરતાં કોઈ જરૂરિયાતમંદ ના હાથમાં પાંચસો હજાર આપવાનો આનંદ માણી લેતાં શીખ્યો છું.
૧૭... કટ્ટરતા કરતાં તર્કસંગતતા ગમવા લાગી છે. ખોટા પાસે સાચું સાબિત કરવા કરતાં મૌન રહેવાનું પસંદ કરવા લાગ્યો છું. બોલવા કરતાં વાંચવા લાગ્યો છું. ખુદને પ્રેમ કરવા લાગ્યો છું.
✍🏻 ~ ચંન્દ્રકાન્ત બક્ષી 🙏🏻

શુક્રવાર, 29 સપ્ટેમ્બર, 2023

God says

*ખુદ ભગવાને પોસ્ટ લખી હોય એવું જ લાગે જેણે લખ્યું છે એ અફલાતૂન લખ્યું છે *


તમે *કરોડો* છો
ને હું *એક* છું

મારે *શાંતિ* થી રહેવું હોય
પણ.....

તમારે *મંગળા આરતી* 
કરવી હોય એટલે મને 
*વાઘાં* પહેરાવી અને
બાબલા ની જેમ તૈયાર
કરી દો છો....

*ભોગ* મને ધરાવો છો
અને *આરોગો* છો પોતે...!

જે દિવસે એક જલેબી 
ચાખીશ....એ દિવસથી
*પ્રસાદ* ધરાવવાનું બંધ 
થઈ જશે....
તે જાણું છું

*લગ્ન* નથી થતાં
તે *મંગળફેરા* માંગે છે

*સંતાન* નથી
તે *ઘોડિયું* માંગે છે

કોઈને *નોકરી* જોઈએ છે
તો કોઈને *છોકરી*

*માબાપ ખાસ કોઈને*
*જોઈતાં નથી*
પણ *મિલકત*
બધાંને જોઈએ છે

કોઈ *કમાવા* માંગે છે
તો કોઈ *ચોરી* કરવા 
માંગે છે...

કોઈને *બજાર* ઊંચું લઈ 
જવું છે તો કોઈને *મફતનું*
જોઈએ છે....

કોઈ *રોટલો* માંગે છે
તો કોઈ *ઓટલો*

*મહામારી હું લાવ્યો નથી*
પણ તે કાઢવાનું મને કહેવાય છે

જે આવે છે તે
*ઘંટ* ખખડાવી ને મારા 
કાન કોતરે છે...

હું કોઈનું કામ નથી કરતો
તો મારા પરની *શ્રદ્ધા* 
ઘટી જાય છે...

કોઈનું કામ થઈ જાય છે
તો મને *મહાભોગ* ચડે છે

*વરસાદ* નથી આવતો
તો *યજ્ઞ* થાય છે

આકાશ ખાબકે છે
તો ખમ્મા કરવાનું મને 
કહેવાય છે....

પણ સાચું કહું
*હું  કૈં નથી કરતો*

નથી હું પરણાવતો
કે નથી કોઈ નું છૂટું કરતો

*જંગલ* હું નથી કાપતો

*હાઇરાઈઝ* મેં નથી બાંધ્યાં

*અમીર* હું નથી કરતો

*ગરીબી* મેં નથી આપી

તમને *લીલીછમ* પૃથ્વી 
આપી રહેવા માટે
એની તમે *રાખ* કરો તો
*એમાં મારો શો વાંક....?*

મેં *અણુ* આપ્યો
ને તમે *બૉમ્બ* બનાવ્યો
પછી કહો કે
*શાંતિ* વાર્તા કરો
તો કેવી રીતે કરું....?

સાચું કહો
તમે મને
*ઈશ્વર* માનો છો કે 
*નોકર...?*

*પ્રાર્થના* ની આડમાં
તમે *આજ્ઞાઓ* જ કરો 
છો....કે બીજું કૈં....?

ને તમે ઈચ્છો છો કે
તમે *સેવા* કરો છો છતાં પણ
હું કોઈનું સાંભળતો નથી....?

હું *મેરેજ બ્યુરો* નથી ચલાવતો
કે નથી ચલાવતો
કોઈ *એમ્પ્લોયમેન્ટ એક્સચેન્જ*

મેં કોઈનું કૈં બગાડ્યું નથી
કે નથી મારે
કોઈ પાસે થી કૈં જોઇતું

*શ્રીફળ* વધેરી અને
મને વધેરવાનું રહેવા દો તમે

*આપવાનું હતું તે આપ્યું જ છે*

હવે મારી પાસે કૈં નથી
કૃપા કરી ને
હવે કૈં માંગી અને
મને *શરમાવશો* નહી...🙏🏻
                                               
તમારું કામ થઈ જશે એમ કહેનાર
મારા કોઈ
*સહાયક* કે *કમિશન એજન્ટો*
મેં નિમેલા નથી                               
                                                
તમે આજ સુધી
ઘણી પ્રાર્થનાઓ કરી
પણ
આજે હું તમને
એક પ્રાર્થના કરું છું

અને એ પણ જાણું છું
હું જે કહું છું એ પછી કોઈ
મારી પાસે મંદિરમાં આવવાનું
નથી....

*તોય કહું છું....*

*કોઈ માંગણી ન હોય*
તો જ... 
*મારી પાસે આવજો*

અને હા....
છેલ્લે છેલ્લે એટલું જ 
કહીશ કે

*તમારા કર્મ પર ધ્યાન આપજો*
 
મારી *વ્યથા* ને અનુભવજો
એવી આશા સાથે....
શબ્દો ને *વિરામ* આપુ છું.... 

*આ બધું કર્મ નું ચક્ર છે. કર્મ ફળ આપ્યા વગર રહે જ નઈ.*

*જેવા કર્મ કરશો તેવું ભોગવશો....*

     *લી. તમારો પણ તમારાથી થાકેલો પ્રભુ*😞😠🙏

રવિવાર, 17 સપ્ટેમ્બર, 2023

Fees of doctors

अगर वकील की फ़ीस ज़्यादा हो तो वो बड़ा वकील होता है
इंजीनियर की सेलरी ज़्यादा हो तो बड़ा इंजीनियर होता है 
ca का चार्ज ज़्यादा हो तो बड़ा काबिल ca होता है 
मास्टरजी की ट्यूशन फ़ीस ज़्यादा हो तो वो बहुत अच्छे टीचर में शुमार होते है 
महँगे रेस्टोरेंट में ख़ाना ख़ाना स्टेट्स सिम्बल होता है
महँगी कार लक्ज़री होती है 
महँगा आर्किटेक्ट बड़ा होता है 
महँगी घड़ी अच्छा समय बताती है 
महँगी ड्रेस अपका बड़ा स्तर बताती है 
महँगी दारू लेवल बताती है 
महँगी जिम आपका स्टैण्डर्ड बताती है 
आपके बेटे भाई बाप का महँगा पैकेज आपकी क़ाबिलियत बताता है 

पर डाक्टर की जरा सी महँगी लगी फ़ीस डाक्टर को लुटेरा / कमीशन खोर / डैकैत / चोर साबित करती है 😝😲🙏

ગુરુવાર, 14 સપ્ટેમ્બર, 2023

Life after 50

*Chandrakant Baksi—*

*મેં 50 વટાવ્યા પછી મારા માં આવેલા બદલાવો, વ્યક્તિનો પૈસો, પાવર અને પોઝિશન થી હવે અંજાતો નથી*

*ખુદના માટે સમય કાઢું છું.સ્વીકારી લીધું છે કે દુનિયા મારા ખભા પર ટકી નથી. મારા વગર કંઈ અટકી પડવાનું નથી.મારા પરિવાર સાથે ખુદને પણ પ્રેમ કરવા લાગ્યો છું.*

*નાના વેપારીઓ અને ફેરિયાઓ સાથે ભાવતાલ કરવાનું બંધ કર્યું છે. ક્યારેક ખબર હોય કે છેતરાવ છું તો પણ હસ્તે મોઢે જતું કરું છું.*

*ભંગાર વીણવા નીકળતા લોકોને પસ્તી કે ખાલી તેલનો ડબ્બો એમજ આપી દઉં છું, પચીસ પચાસ રૂપિયા જતા કરું ત્યારે એના ચેહરા પર લાખો મળી ગયાનો આનંદ જોઈ ખુશ થાઉં છું.*

*રોડ પર પાથરણું પાથરી વેપાર કરતા વ્યક્તિ પાસેથી ક્યારેક નકામી વસ્તુ પણ ખરીદી લઉં છું. એમનો વેપાર કરવાનો ઉત્સાહ વધતો જોઈ આનંદ થાય છે.*

*વડીલો અને બાળકોની એકની એક વાત કેટલીયે વાર સાંભળી લઉં છું. કહેવાનું બંધ કરી દીધું છે કે તેઓ એ વાત ઘણી વાર કહી ચુક્યા છે.*

*ખ્યાલ હોય કે વ્યક્તિ ખોટો છે તો એકાદ વાર સમજાવું પણ વારંવાર એની ભૂલ સુધારવાનું બંધ કરી દીધું છે. દરેકને ખોટું ન કરતા અટકાવવાનો ઠેકો નથી લીધો.*

*ખોટા વ્યક્તિ સાથે દલીલો કરવા કરતા માનસિક સ્વસ્થ રહેવું પસંદ છે.*

*સારા કામ કે વિચારોની મુક્તપણે પ્રશંસા કરું છું. આ ટેવ સકારાત્મક છે. વખાણ્યા બાદ મને પણ આનંદ મળે છે.*

*બ્રાન્ડેડ કપડાં, મોબાઈલ કે બીજી કોઈ બ્રાન્ડેડ વસ્તુ થકી વ્યક્તિત્વ આંકવાનું મૂકી દીધું છે. વ્યક્તિત્વ વિચારોથી નિખરે છે બ્રાન્ડેડ વસ્તુઓ થી નહી એ સમજાઈ ગયું છે.*

*હું એવા લોકોથી અંતર જાળવું છું જેઓ પોતાની કુટેવો મારા પર થોપવાના પ્રયત્નો કરે છે. એને સુધારવાનો પ્રયત્ન હવે નથી કરતો કારણકે ઘણાં એ કરી ચૂક્યા હોય છે.*

*જીંદગીની દોડમાં પાછળ રાખી દેવા જ્યારે કોઈ મેલી રાજરમત રમે છે ત્યારે હું શાંત રહી તેને રસ્તો આપી દઉં છું. આખરે, ના તો હું જિંદગીની હરીફાઈમાં છું, ના તો મારો કોઈ હરીફ છે. હરિફાઈ ખુદ સાથે ખુદને કંડારવાની છે.*

*લાગણીઓની અભિવ્યક્તિ કરતાં ક્યારેય શરમાવું નહી એ શીખી લીધું છે. એ લાગણીઓને દાબી રાખી મારી નાખવા કરતાં અભિવ્યક્તિ સરળ છે.*

*હું એજ કરું છું જેનાથી મને આનંદ આવે. લોકો શું વિચારશે કે કહેશે તેની ચિંતા લોકો ઉપર છોડી દીધી છે. ચાર લોકોને ખુશ રાખવા મારું મન મારવાનું છોડી દીધું છે.*

*ફાઈવ્ સ્ટાર હોટેલમાં રહેવા કરતાં પ્રકૃતિ નજીક જવું ગમે છે. જંક ફૂડ કરતાં માખણ અને જુવાર કે બાજરાના રોટલા માં સંતોષ થાય છે.*

*પોતાના પર હજારો રૂપિયા વાપરવા કરતાં કોઈ જરૂરિયાતમંદ ના હાથમાં પાંચસો હજાર આપવાનો આનંદ માણી લેતાં શીખ્યો છું.*

*કટ્ટરતા કરતાં તર્કસંગતતા ગમવા લાગી છે. ખોટા પાસે સાચું સાબિત કરવા કરતાં મૌન રહેવાનું પસંદ કરવા લાગ્યો છું. બોલવા કરતાં વાંચવા લાગ્યો છું. ખુદને પ્રેમ કરવા લાગ્યો છું*

શનિવાર, 8 એપ્રિલ, 2023

Position of medical professionals

डॉक्टर्स और डॉक्टर्स संगठन इतने कमजोर क्यों  है ; क्यों कोई भी इनके मान सम्मान की परवाह नहीं करता , मारपीट अपमान मानहानि से नहीं चूकता , सब मिलाकर आर्थिक ,
मानसिक  सामाजिक शोषण ,  आइये विस्तार में महत्वपूर्ण विवेचना करते हैं कि पिछले 75 वर्षों में क्या गलतियां हुई है 🙏

संगठन में शक्ति होती है परंतु बिना संवैधानिक शक्ति के संगठन खरगोश ,भेड़ बकरी के समूह से अधिक नहीं होता , जिनको कोई भी शिकार कर सकता है , 
लोकतंत्र में  अधिकार , सुरक्षा , सम्मान & शक्ति  का केंद्र है -भारत का संविधान ; जिसके 4 आधारभूत स्तम्भ है :- 
1. विधायिका
2.कार्यपालिका
3.न्यायपालिका 
4.मीडिया



 विधायिका अर्थात माननीय विधायक ( MLA ,MLC ) माननीय राज्यसभा सांसद  & माननीय लोकसभा सांसद , 

संविधान में व्यवस्था है कि बॉलीवुड & सपोर्ट्स के प्रतिनिधि के रूप में राज्यसभा में सांसद मनोनीत ( नॉमिनेशन) किये जाते हैं , जो अपने फील्ड की समस्याओं के समाधान के लिए विधान परिषद ,राज्यसभा के पटल पर चर्चा के लिए मुद्दे रखते हैं , सचिन तेंदुलकर ,रेखा को राज्यसभा सांसद के रूप में हम सभी जानते हैं , क्या MCI या IMA या अन्य किसी मेडिको संगठन ने अपना राज्यसभा सांसद , MLC बनाने की माँग की ??? 
शिक्षक MLC  की तरह हमारा चिकित्सक MLC होते ; जो  चिकित्सकों से जुड़ी समस्याओं के समाधान के लिए मुद्दों को विधान परिषद के पटल पर रखते , 
ऐसे ही कला और खेल के राज्यसभा सांसद की तरह चिकित्सक सांसद होते तो राज्यसभा के पटल पर चिकित्सकों के मुद्दे रखते , क्रिकेटर & फ़िल्म स्टार की तरह चिकित्सकों को भी नेशनल अवार्ड , भारत रत्न ,पदम् विभूषण , पदम् भूषण , पद्मश्री आदि पुरुस्कार मिल रहे होते , 26 जनवरी ,15 अगस्त पर सम्मानित हो रहे होते ,


इस गलतफहमी में न रहे कि डॉक्टर्स भी तो विधायक या सांसद बनते है वह भी हमारे समस्याओं को नहीं रखते , तो भाई वह डॉक्टर के रूप में संसद में मनोनीत होकर नहीं गए , वह डॉक्टर से पहले अपनी पार्टी के समर्पित कार्यकर्ता है , इसलिए वह अपनी पार्टी के टिकट पर चुनाव जीत कर गए हैं तो वह पार्टी लाईन से बाहर क्यों जायेंगे , वह चिकित्सकों की समस्याओं को सदन के पटल पर क्यों रखेंगे ??.

कार्यपालिका  अर्थात -IAS , IPS , IFS के पास संवैधानिक शक्ति होती है , क्या MCI या IMA ने IMS ( इंडियन मेडिकल सर्विस ) के पद को बनवाने का प्रयास किया , IMS जो डॉक्टर होना चाहिए और सिर्फ वही स्वास्थ्य & चिकित्सा की नीतियां बनाये , जैसे ISRO की नीतियां वैज्ञानिक बनाते हैं जबकि मेडिकल की पॉलिसी नॉन मेडिको बनाते हैं , 

इसी तरह पुलिस विभाग , प्रशासनिक विभाग के प्रादेशिक स्तर से अधिकारी IPS ,IAS में प्रोमोट हो जाते हैं , परंतु मेडिकल ऑफिसर के लिए MCI या IMA ने IMS ( इंडियन मेडिकल सर्विस ) बनाने का कोई ठोस प्रयास नहीं किया , यदि आज IMS अधिकारी होते तो उनको चिकित्सकों की मूलभूत समस्याओं को केंद्र में रखकर नीतियाँ बनती , आज RTH के लिए विरोध में सड़कों पर नहीं उतरना पड़ता , 

न्यायपालिका - प्रादेशिक सेवाओ के हाईकोर्ट के माननीय  न्यायमूर्ति के पास भी केंद्रीय सेवाओं ( सुप्रीमकोर्ट  )में जाने का विकल्प हैं ,परंतु MCI और IMA ने क्या कभी प्रदेश के चिकित्सा अधिकारियों को सुदृण करने की कोशिश की , IMS बनवाने का पर्यास किया , जिससे माननीय न्यायमूर्तियों की तरह मेडिकल कैडर भी संगठित हो , 

चिकित्सक संगठित भी नहीं है - संघ शक्ति कलियुगे के धेय्य वाक्य के अर्थ को नहीं समझ पाये जबकि एडवोकेट जो संवैधानिक शक्तियों को बहुत अच्छे से समझते है ; शक्ति के इस मंत्र को समझ गए , 

जिस तरह से हमारी MCI थी उसी तरह से भारत भर के  वकीलों की अखिल भारतीय एसोसिएशन  "  बार कॉउन्सिल  "  होती है ,  देश भर के वकीलों के मुद्दे , समस्या & सुविधाओं के लिए बार कॉउन्सिल गम्भीर होती है , प्रत्येक पटल पर वकीलों के मुद्दों को उठाती है ,  सुप्रीम कोर्ट के वकीलों से डिस्ट्रिक्ट तक के वकील साहब एक साथ होते हैं , 

जबकि डॉक्टर्स की न जाने कितने पालनहार है ,  MCI ( एनएमसी),   IMA , मूल निवासी मेडिकल एसोसिएशन , अलग अलग प्रान्तों के सरकारी डॉक्टर्स की एसोसिएशन  , JR , SR मेडिकल फैकल्टी एसोसिएशन , AIIMS एसोसिएशन , PGI डॉक्टर्स एसोसिएशन , अलग-2 स्पेशलिटी की स्वतंत्र एसोसिएशन , UPSC से चयनित डॉक्टर्स की एसोसिएशन , रेलवे डॉक्टर्स की एसोसिएशन ,  जाति आधारित मेडिको एसोसिएशन ,  सम्प्रदाय आधारित मेडिकल एसोसिएशन आदि ,  2004 से पहले OPS वाले , 2005 के बाद NPS वाले ,   प्राइवेट ,सरकारी , विदेश ,अलग अलग मेडिकल कॉलेज आदि की ग्रुपबाजी  आदि आदि और भी न जाने कौन -2 से मुद्दों पर हम राजतंत्र के सामन्तो की तरह बंटे हुए हैं , 

वकीलों की बार कॉउन्सिल की तरह चिकित्सकों के मुद्दे MCI की जिम्मेदारी होनी चाहिए थी , परंतु आज  प्राइवेट एसोसिएशन IMA चिकित्सकों का फेस है ,न कि MCI ,स्टेट मेडिकल काउंसिल , MCI को गलतफहमी थी कि हम तो  ऑटोनोमस बॉडी है ,संवैधानिक संस्था है ,हमारा कोई क्या बिगाड़ सकता है , यदि संविधान पढ़ा होता तो समझ जाते कि MCI को संसद द्वारा निर्धारित प्रक्रिया सेखत्म किया जा सकता है , 


बार कॉउन्सिल की तरह चिकित्सा जगत की माँ MCI की सोच दूरदर्शी नहीं थी , MCI की पॉलिसी की प्राथमिकता में था ही नहीं कि हम प्रशासनिक पदों में लिए उपयोगी बने , संवैधानिक शक्तियों को धारण कर शक्तिशाली बने , 
 MCI की पॉलिसी थी E=E ,  Education =Economy , अर्थात सिर्फ धन कमाओ लेकिन राजा मत बनो अर्थात संवैधानिक शक्ति अर्जित मत करो , सिर्फ टेक्निकल स्किल्ड वर्कर बन कर रहो , तभी तो IAS ,IPS ,IFS की तरह हमारा IMS कैडर नहीं है , सरकारी चिकित्सा अधिकारी पद को आकर्षित नहीं बना पाये , अब तो सरकारी मेडिकल कॉलेज में फैक्लटी के रूप में भी चिकित्सक सेवा नहीं देना चाहते , 

 MCI खत्म हो गई तो अच्छा ही हुआ क्योंकि MCI ने डॉक्टर्स को शक्तिहीन टेक्निकल स्किल्ड वर्कर के रूप में तैयार किया है , मेडिको के कोई मूलभूत अधिकार & सुविधाएं नहीं , मेडिकल कॉलेज के रेजिडेंट्स की मूलभूत समस्याओं से लेकर ग्रामीण भारत की स्वास्थ्य सेवाओं को सुदृण करने का कोई बेहतरीन विजिन नहीं था , तभी तो प्राइवेट मेडिकल कॉलेज लगातार बढ़ते गये , अधिकांश सीट प्राइवेट मेडिकल कॉलेज में हो गई , मेडिकल एजुकेशन बहुत महँगी होती चली गई , 

कईयों को लगता है कि चिकित्सक धन कमाने में लगे रहे तो दोस्तों कभी भी ध्यान से देखना कि प्रशासनिक अधिकारियों , एडवोकेट ,  मीडिया ,राजनेताओं से अधिक धन सम्पत्ति , बंगले , शक्ति, सम्मान ,रुतवा  ,सुविधाएं क्या चिकित्सकों के पास है ????


 पिछले 75 वर्षों से संविधान की बेसिक नॉलेज सभी चिकित्सकों के पास होनी चाहिए थी ; जोकि *MCI ने दूरदर्शिता की कमी* की वजह से चिकित्सकों के पास नहीं है , MCI ने चिकित्सकों को अधिकारी वर्ग ,शक्तिशाली & संगठित बनाने का ईमानदार प्रयास नही किया , MCI प्राइवेट सेक्टर  & विदेशों के हिसाब से चिकित्सक तैयार करता रहा , इसमें उसे कामयाबी भी मिली , तभी तो आज सरकारी अस्पताल ,सरकारी मेडिकल कॉलेज में स्पेशलिस्ट और सुपर स्पेशलिस्ट चिकित्सकों की कमी है , बिड मॉडल पर चिकित्सकों की बोली लग रही है , चिकित्सा अधिकारी पद भी संविदा हो गया , क्या कोई राजपत्रित प्रशासनिक अधिकारी , मा. न्यायमूर्ति पद संविदा होता है ?


भारत की 70 % आबादी ग्रामीण स्तर पर है , राजनैतिक पार्टियों को वोट भी सबसे अधिक यही से मिलता है , और हमारी MCI इस बात को नहीं समझ पाई , यदि MCI के पास ग्राउंड लेवल की समझदारी होती तो  ग्रामीण क्षेत्रों में स्पेशलिस्ट सुविधाओं को सुदृण करने के लिए & चिकित्सकों को सेवा में आने के लिएकोई ठोस ब्लू प्रिंट तैयार करती , जिससे चिकित्सक ग्रामीण क्षेत्रों के लिए महत्वपूर्ण केंद्र होते ,तो माननीय नेताजी भी आपको पलको पर बिठाकर रखते , 

परंतु  MCI ने 75 वर्षों में जो मानसिकता सेट की है उसी का नतीजा है कि  चिकित्सकों में आज भी संविधान की शक्तियों वाली व्यवस्था का हिस्सा बनने के प्रति अवेयरनेस नहीं है , क्योंकि हम अपने सीनियर्स को फॉलो करते हैं ,  तभी तो सिविल सर्जन से सीएमओ तक आ गए , फ़ूड इंस्पेक्टर एवं ड्रग इंस्पेक्टर पद हमारे विभाग से चले गये  , पहले जिला जज और सिविल सर्जन जनपद में सुप्रीम पॉवर होती थी , परंतु आज सीएमओ साहब क्या है प्रशासन में यह किसी से छुपा नहीं है , अब तो स्वशासी मेडिकल कॉलेज के प्रधानाचार्य तक डीएम साहब की मीटिंग में डीएम साहब से या उनके प्रतिनिधि से सीएमओ साहब के बराबर में आदेश प्राप्त करते दिख जाये तो बड़ी बात नहीं होंगी , 

 स्टेट पब्लिक कमीशन से चयनित प्रादेशिक प्रशासनिक अधिकारी PCS ,PPS ( राजस्थान में RAS ) प्रोमोशन पाकर IAS ,IPS बन जाते हैं ,  और उसी कमीशन से चयनित M. O  को प्रशासनिक सेवाओं के लिए उपयुक्त नहीं समझा जाता, क्योंकि प्रशासनिक क्षमता का विकास चिकित्सकों के सिलेबस और ट्रेनिंग का हिस्सा ही नहीं रहा , अधिकांश चिकित्सक, जब भी विभिन्न प्रकार के वित्तीय और प्रशासनिक प्रशिक्षण के लिए नामित किया जाता था तो जाते नही थे और बाबुओं से मिलकर अपना नाम कटवा लेते है , जिसके कारण सुंदर अवसर गवां देते रहे हैं , अब भी सुधर जाए तब भी ठीक है , कोई भी उनसे कम ग्रेड पे या समान ग्रेड पे का अधिकारी धमका कर चला जाता हैं , 

चिकित्सा अधिकारी राजपत्रित अधिकारी होने के बाबजूद बाबुओं से पूँछ-2 कर वित्तीय & प्रशासनिक निर्णय लेते हैं ,
 राजपत्रित अधिकारी होने के बाबजूद आये दिन चिकित्सक पिटते है , बेज्जती करवाना तो अनिवार्य हिस्सा बन गया है , राजपत्रित अधिकारी होने के बाबजूद प्रशासनिक अधिकारियों की तरह न अच्छे आवास है , न सम्मान , न अर्दली , न ड्राइवर एवं अन्य सहायक , न ही अन्य कोई पॉवर , इसलिए जनता , मीडिया ,राजनेता , प्रशासनिक अधिकारी , पुलिस  आपको चिकित्सा अधिकारी न मानकर सिर्फ प्राइवेट सेक्टर के डॉक्टर साहब के तुल्य मानती है , प्राइवेट में झोलाछाप भी डॉक्टर है , हमारा पैरामेडिकल स्टॉफ भी डॉक्टर है , चुनाव/ बोर्ड परीक्षाओं में सेक्टर मजिस्ट्रेट बना दिया जाता है तो स्थाई रूप से मजिस्ट्रेट पॉवर क्यों नहीं है ?

इसे MCI की दूरदर्शिता का अभाव न कहे तो क्या कहे जो 12th तक के सबसे मेधावी स्टूडेंट्स को संविधान की व्यवस्था में प्रशासनिक पॉवर वाले पदों के योग्य न बना पाई , अपितु 12th तक जो पीछे थे उनको उनके पद की पॉवर की वजह से सलाम करना पड़ता है l


 यदि IMA मिशन मोड पर आज से संविधान को समझने के लिए CME या ज़ूम ट्रैनिंग आयोजित करें  या यूट्यूब पर वीडियो देखकर संवैधानिक सिस्टम को समझने का प्रयास करेंगे तब 2025 तक उम्मीद कर सकते हैं कि चिकित्सक अपने मौलिक अधिकारों की रक्षा कर पायेंगे , सम्मानित नागरिक का जीवन जी पायेंगे ,  विधायिका ( राज्यसभा सांसद मनोनीत करवाकर )  , कार्यपालिका (IMS कैडर बनवाकर) में अपनी स्थिति सुदृण कर पायेंगे ,

મંગળવાર, 21 માર્ચ, 2023

Life

🙏🙏"Who looks outwars sleeps, Who looks inward awakes -------------

Life can only be understood backwards but it must be live forward. Hapiness lies in the ability to relax with your condition. A life without introspection is not worth living. We are always getting ready to live but never living. Remember regret and fear are twin thieves that rob us of today, regret of yesterday and fear of tomorrow. Gratitude has the potential to unlock the fullness of life. Gratitude can convert denial in to acceptance, chaos in to order and confusion in to clarity. Gratitude can convert house in to home and foe to friend. Gratitude makes a sense of our past, brings peace for the present and vision for the future. There are three most important essential of life :
1.Something to do 
2.Someone to love 
3.Something to hope. 
The secret of life is 
Self -value 
Self -love. 
Finally in life never seek to understand so that you may believe, but always believe so that you may understand. Believe your inner voice. The longest journey is journey within 🙏
Happy morning 🌄

બુધવાર, 8 માર્ચ, 2023

Holi

*ચાલોને આજે...*🌈

સદભાવ થી પરિવાર ની
*ઝોળી ભરીએ...*
સંસ્કારથી અતૂટસ્નેહ ની
*દોરી વણીએ...*
માન સન્માન આપી સૌને
*સ્વજન ગણીએ...*
નિજ સ્વાર્થ  પડતો મુકી
*સૌ સાથે રહીએ...*
થયેલી ભૂલો સ્વીકાર કરી
*માફી માંગીએ...*
એવી એક ભીની ભાવના
*ભેગી કરીએ...*
આપણે ગેરસમજણ ની 
*હોળી કરીએ...*
દિલની લાગણીઓ સાથે
*ઘૂળેટી રમીએ...!!*
    🌾 🪂 🌈🥀
રંગોત્સવ ની શુભેચ્છાઓ 
      🌱🍂🌿🐾

ગુરુવાર, 2 માર્ચ, 2023

Religeon Vs Spituality

🙏🙏 RELEGION                   Vs        SPIRITUALITY ▪ 💫Religion is not just one, there are many.▪ 💫Spirituality is one.▪💫 Religion is for those who sleep.▪ 💫Spirituality is for those who are awake.▪💫 Religion is for those who need someone to tell them what to do and want to be guided.▪💫 Spirituality is for those who pay attention to their inner voice.▪💫 Religion has a set of dogmatic rules.▪💫 Spirituality invites us to reason about everything, to question everything.▪💫 Religion is governed by codes and rules.▪ 💫Spirituality is boundless.▪💫 Religion speaks of sin and guilt.▪💫 Spirituality says, "learn from an error".▪ 💫Religion represses everything that is inconvenient.▪ 💫Spirituality transcends everything, it brings you closer to your truth !!▪💫 Religion speaks of a God; It is not God.▪💫 Spirituality is everything and therefore, it is in God.▪💫 Religion invents.▪💫Spirituality finds.▪💫 Religion does not tolerate any question.▪💫Spirituality questions everything.▪ 💫Religion is human. It is an organization with rules made by men.▪ 💫Spirituality is Divine, without human rules.▪ 💫Religion is the cause of divisions.▪💫Spirituality unites.▪ 💫Religion is looking for you to believe.▪ 💫Spirituality you have to look for it to believe.▪ 💫Religion follows the concepts of a sacred book.▪💫 Spirituality seeks the sacred in all books.▪ Religion feeds on fear.▪💫 Spirituality feeds on trust and faith.▪ 💫Religion lives in thought.▪💫 Spirituality lives in Inner Consciousness.▪💫 Religion deals with performing rituals.▪ 💫Spirituality has to do with the Inner Self.▪ 💫Religion feeds the ego.▪💫 Spirituality drives to transcend beyond.▪💫 Religion makes us renounce the world to follow a God.▪ 💫Spirituality makes us live in God, without renouncing our existing lives.▪ 💫Religion is a cult.▪💫 Spirituality is inner meditation.▪💫 Religion fills us with dreams of glory in paradise.▪💫 Spirituality makes us live the glory and paradise on earth.▪ 💫Religion lives in the past and in the future.▪ 💫Spirituality lives in the present.▪ 💫Religion creates cloisters in our memory.▪💫 Spirituality liberates our Consciousness.▪💫 Religion makes us believe in eternal life.▪💫 Spirituality makes us aware of Eternal Life.▪ 💫Religion promises life after death.▪ 💫Spirituality is to find God in our interior during the current life before death.-♦We are not human beings, who go through a spiritual experience.-♦We are spiritual beings, who go through a human experience.Happy morning 🌄

બુધવાર, 1 માર્ચ, 2023

Enjoy life

*પુરૂ વાંચી પછી ડીલીટ કરશો* 

🙏🙏🙏

તમને જે ગમે તે કરો અને ખુશમાં રહો...!!!*

કારણ કે:

1. *ટ્રેડમિલના શોધકનું* 

54 વર્ષની વયે અવસાન થયું

2. *જિમ્નેસ્ટિક્સના શોધકનું* 

57 વર્ષની વયે અવસાન થયું

3. *વર્લ્ડ બોડીબિલ્ડિંગ ચેમ્પિયન* 

41 વર્ષે મૃત્યુ પામ્યો

4. *વિશ્વના શ્રેષ્ઠ ફૂટબોલર મેરાડોનાનું* 

60 વર્ષની વયે અવસાન થયું

*પણ...પરંતુ...*

5. *KFC શોધકનું* 

94 વર્ષની વયે અવસાન થયું.

6. *ન્યુટેલા બ્રાન્ડના શોધકનું* 

88 વર્ષની વયે અવસાન થયું.

7. *સિગારેટ ઉત્પાદક વિન્સ્ટનનું*

102 વર્ષની વયે અવસાન થયું.

8. *અફીણના શોધક* 

116 વર્ષની ઉંમરે ભૂકંપમાં મૃત્યુ પામ્યા.

9. *હેનેસીની વિશ્વ વિખ્યાત બ્રાન્ડી બ્રાન્ડના શોધકનું* 

98 વર્ષની વયે અવસાન થયું.

10. *MDH મસાલાવાળા* સજ્જન 

97 વર્ષ જીવ્યા...

તો પછી આ ડોકટરો કેવી રીતે નિષ્કર્ષ પર આવ્યા કે 

*કસરત કે પ્રાણાયામ કરવાથી લાંબુ જીવન જીવાય છે.*

સસલું હંમેશા ઉપર અને નીચે કૂદકો મારે છે પરંતુ તે માત્ર 2 વર્ષ જીવે છે 

અને 

જે કાચબો કસરત કરતો નથી તે 400 વર્ષ સુધી જીવે છે.

તેથી, 

થોડો આરામ કરો, 

શાંત રહો, 

શાંતીથી ખાઓ, પીઓ 

અને 

તમારા જીવનનો સંપૂર્ણ આનંદ માણો.

*જલસા કરો ભાઈ જલસા...*

*ભોગવે એ ભાગ્યશાળી*

૭૨ વર્ષની ઉમરે એકલવાયુ જીવન જીવતાં બુજુર્ગ ડીપ્રેશનમાં આવી ગયા એટલે તેમને મનોચિકિત્સિક ડોકટર પાસે લઈ ગયા...

ડો. : તમારા દિકરા દિકરી શું કરે છે ?

બુજુર્ગ : એમને મેં પરણાવી દીધા છે અને તેઓ સુખી છે.

પત્નિ ગુજરી ગયા છે.

જીવનમાં કોઇ જલસો નથી....

ડો. : એવી તમારી કોઇ ઇચ્છા ખરી કે જે પુરી ના થઈ હોય

બુજુર્ગ : હા...

એક ઇચ્છા હતી કે એક દિવસ કોઇ ફાઇવસ્ટાર હોટેલમાં રોકાવ.

ડો. : તમારી પાસે કેટલી મિલ્કત છે?

બુજુર્ગ : હું હાલમાં રહું છું તે એક ફલેટ અને એક મોટો ૧૦૦૦ મીટરનો ખાલી પ્લોટ છે 

જેની કિમત આશરે ૮ કરોડ રૂપિયા હશે.

ડો. : તમને એમ નથી થતું કે તમારી પાસે જે મિલ્કત છે તે વેચીને તમે જલસાની જીંદગી જીવો?
 
મારૂ માનો તો તમે એ પ્લોટ વેચી નાખો..

જે ૮ કરોડ રૂપિયા આવે તેમાંથી એક ચાર કરોડની મિલ્કત લઈ લો 

અને 

બાકીના ચાર કરોડ વાપરવા માંડો..

એક ફાઇવ સ્ટાર હોટેલમાં જેનું ભાડુ રોજના ૧૦ હજાર છે તેમાં રહેવા માંડો...

ત્યાં તમને સ્વીમીંગ પુલ. જીમ અનેક જાતનાં ભાવતા ભોજન અને અનેક લોકોને મળવાનું બનશે.

અને દર ત્રણ મહિને શહેર બદલી નાખો..

તમને જીવન પ્રત્યે પ્રેમ જાગશે અને તમારૂ ડીપ્રેશન કાયમ માટે દૂર થઈ જશે.

બુજુર્ગ ૧૦ હજારનાં ભાડાવાળી ફાઇવસ્ટાર હોટેલમાં રહેવા ગયા...

ટેશ અને જલસામાં દિવસો પસાર થવા માંડયા...

૮૨ માં વર્ષે જયારે તેમનું અવસાન થયું ત્યારે ચાર કરોડમાંથી ૧.૫ કરોડ હજુ બચ્યા હતાં 

અને ચાર કરોડની લીધેલ પ્રોપર્ટીના ભાવ ૮ કરોડ થઈ ગયા હતાં..

કહેવાની જરૂર નથી કે ડીપ્રેશન તો સંદતર નાબુદ થઈ ગયું હતું અને જીવવા માટેના અનેક બહાના પણ મળતા રહ્યા હતા..

*બોધ* : 

*મરણ મુડી પણ મરણ પહેલા વાપરી નાખવી અને જલસાથી પાછલી જીંદગી જીવવી...*

*ભોગવે એ ભાગ્યશાળી*

*શુભેચ્છક*

*સિનિયર સિટીઝન એસોસિયેશન*

હરી-ફરી લે, 

હમણાં તબિયત છે ફાંકડી,

કાલે કેડે થી વળેલો હશે ને હાથમાં હશે લાકડી.

નીરખી લે, નીરખી લે, 
હમણાં નજર છે વશમાં,

કાલે આવશે મોતિયો ને આંખે હશે કાળા ચશ્મા.

નીકળી પડ મિત્રો સાથે ફરવા, મોજ મસ્તી કરવા,

કાલે બધા આવશે તને બીમાર ખાટલે મળવા.

આજે જ રૂબરૂ મળવાનો છે પુરેપૂરો સ્કોપ,

કાલે સામે બેઠો હશે ડોક્ટર લઈને સ્ટેથોસ્કોપ.

કરી નાખ ઉજાણી, 
પી લે પાણી લીટર બે લીટર,

જો જે કદાચ કાલે મોમાં ખોસેલું હશે થર્મોમીટર.

ચાલો સહુ ભેગા થઇએ,
છોડો

વોટ્સએપ, 

ઇન્સ્ટાગ્રામ 

ને 
ટ્વીટર,

કોઈ નથી જાણતું...
ક્યારે પુરા થઈ જાશે 
આ હૃદયના કિલોમીટર...!!!

*જીંદગી ડોકટર ની ગોળી સાથે નહીં..*

*પણ મિત્રો ની ટોળી સાથે જીવવાની હોય છે!!!*                              💖ENJOOOOY LIFE💖💐

મંગળવાર, 17 જાન્યુઆરી, 2023

Life, way to live

*શ્રી સચ્ચિદાનંદ સ્વામી  દંતાલી વાળા ના વિચારો*

*આ જગનતની સૌથી મોટી અજાયબી શરીર છે. શરીર ખાઈ શકે છે, પચાવી શકે છે, જોઈ શકે છે, સુંઘી શકે છે, દોડી શકે છે, થોભી શકે છે, વિક્સી શકે છે અને નષ્ટ પણ થઈ શકે છે. એક શરીરમાંથી બીજું શરીર પ્રસવી શકે છે.*

*શરીરને સમજ્યા વગર આત્માને સમજવાની કસરત કરવી જોઈએ ખરી? આત્માનું કલ્યાણ કરવા માટે શરીરને કષ્ટ આપવું જરુરી ખરું? શરીરનો વાંક શો છે એ તો કહો!*

*જે શરીર આપણા તથાકથીત આત્માને રહેવા માટે જગ્યા આપે છે, જે શરીર આત્મા પાસેથી કદીયે ભાડું–રેન્ટ કે કીરાયા માગતું નથી એ શરીર પર આત્માના કલ્યાણ માટે જુલમ ગુજારવો એ બેવકુફી નથી લાગતી ?*

*શરીરનો કોઈ વાંક નથી,તો પણ એને ભુખ્યુ રાખો. શરીરનો કોઈ જુર્મ નથી, છતાં એને ત્રાસ આપ્યા કરો. એની પાસે બ્રહ્મચર્ય પળાવો. એને ઉઘાડા પગે દોડાવો. એના વાળ ખેંચી કાઢો. આવું કરો તો તમે મહાત્મા? એક મહાશય મને કહેતા હતા, ‘તમે માત્ર બે જ દિવસ માટે સાધુજીવન જીવી બતાવો તો તમને ખબર પડશે કે એમાં કેટલું કષ્ટ છે અને એ જીવન કેટલું અઘરું છે!’*

*મેં તેમને કહ્યું કે પ્રથમ વાત તો એ છે કે એવું કશુંય કરવાની જરુર જ શી છે? બીજી વાત એ છે કે કોઈ કામ અઘરું અને કષ્ટદાયક હોય એટલા જ કારણે એને પવિત્ર કેમ માની શકાય? પર્વતની ટોચ પર જઈને ખીણમાં કુદકો મારવો એ અઘરું છે ,એટલે એને આપણે પવિત્ર કહેવાનું? એમ તો તમે સાપની જેમ એક દિવસ માટે શરીરને ઘસડી–ઢસડીને ચાલી બતાવો*

*તમે બે દીવસ સાધુજીવન જીવવાની મને ચૅલેન્જ કેમ કરો છો ? ખરી વાત તો એ છે કે મને સાધુજીવનમાં કશુંય અઘરું દેખાતું નથી. લાખો લોકો એવું જીવન જીવે છે. અઘરું કામ તો પ્રામાણીકપણે જીવનના સંઘર્ષો સામે ઝઝુમવાનું છે. વંઠેલા પતિનો ત્રાસ વેઠીનેય પારિવારીક જવાબદારીઓ નિભાવતી સ્ત્રીની પવીત્રતા તમે જોઈ છે ખરી ? વહેમીલી અને ડંખીલી પત્નીની પજવણી મુંગા મોંએ વેઠી લઈને સંતાનોનાં હિત માટે ઓવરટાઈમ કરતા પતિનું કષ્ટ તમે કદી મહેસુસ કર્યું છે ખરું?*

*અડધી રાત્રે પાડોશમાં કોઈ બિમાર પડે તો ઉજાગરો વેઠીને તેની સાથે રહેનાર સ્વજનની સંવેદનાના સાક્ષી તમે કદી થયા છો ખરા ? પાડોશી માટે પોતાની નિન્દ્રાનો ત્યાગ કરવો, એને તમે કેમ ત્યાગ નથી માનતા ? તમને પવિત્રતા અને મહાનતા ચોક્કસ વેશભુષામાં જ જોવાનું વ્યસન પડી ગયું છે એટલે બીજે બધે પાપ જ પાપ દેખાય છે !*

*ઘણા લોકોને પશુ–પંખીઓ અને જંતુઓ માટેની જીવદયામાં જ ધર્મ દેખાય છે. એવી જીવદયાનો વિરોધ નથી; પરંતુ બીજા માનવીની લાચારી પ્રત્યે હમદર્દી ન જાગે તો પેલી જીવદયા શોભતી નથી.*

*દરેક જીવ માટે સમાન આદરભાવ હોવો એ ધર્મ છે. ગાયને ભલે માતા કહીએ; પણ એ નગ્ન હશે તો એની ઈજ્જત સામે ખતરો નથી; પણ કોઈ દરીદ્ર સ્ત્રીને તન ઢાંકવા વસ્ત્ર નહીં હોય તો તે શી રીતે બહાર નીકળશે? એક માણસ પાંચ કુતરાનું પેટ ભરી શકશે; પણ પાંચસો કુતરા ભેગા મળીને એક માણસનું પેટ નહીં ભરી શકે !*

*એક માણસ પાંચ હજાર પશુઓ માટે જળાશય બનાવી શકશે; પણ પાંચ હજાર પશુઓ ભેગાં મળીને એક માણસ માટે એક પવાલું પાણી નહીં લાવી શકે.*

*માણસ ઓશીયાળો ન બને એ જરુરી છે. બિમાર પશુઓ માટે માણસ હૉસ્પીટલ બનાવી શકશે;પણ પશુઓ કદીયે માણસ માટે હૉસ્પીટલ નહીં બનાવી શકે.*

 *જીવદયાના કેન્દ્રમાં માણસ જ રહેવો જોઈએ.*

 *પશુ–પંખીઓ કુદરતી રીતે જીવવા–મરવા ટેવાયેલાં હોય છે; પણ માણસે સામાજીક રીતે જીવવાનું હોય છે અને એ માટે તેને ‘મદદ’ કરવી એ ‘ધર્મ’ છે.*

*મને ઉપવાસ કરવામાં કદીયે તપ દેખાતું નથી; તપ તો બીજાનું પેટ ભરવામાં છે. પોતાના જીવનમાં સામે ચાલીને કષ્ટો વેઠવાં એ ત્યાગ નથી; બીજાનાં કષ્ટો દુર કરવા પ્રયત્ન કરવો એ તપ છે.*

 *હું ઉઘાડા પગે ચાલું એથી જગતને (કે મને) શો લાભ થાય ? એના કરતાં એક ગરીબ મજુરના ઉઘાડા પગ માટે તેને ચંપલ લાવી આપું તો તેની તકલીફ જરુર ઓછી થાય.*

*પૈસાને અડવાથી પાપ લાગે એ વાત મારા મગજમાં બેસતી નથી. પ્રામાણીક પુરુષાર્થ કરીને, વધુમાં વધુ પૈસા કમાઈને, એ દ્વારા બીજાઓનાં જીવનની યાતનાઓ ટાળી શકાય એને હું ધર્મ માનું છું* 

*આવી પડેલાં કષ્ટો ખુમારીપુર્વક અને પુરી ખાનદાનીથી વેઠવાં જીવનધર્મ છે. કષ્ટોને સામે કંકોત્રી મોકલવી એ તો મુર્ખામી જ છે !*

*એક અવળચંડાઈ પ્રત્યે પણ તમારું ધ્યાન દોરી દઉં. જે લોકો શરીરને ભાતભાતનાં કષ્ટ આપીને મહાત્મા બની બેસે છે, એજ લોકોને જ્યારે કોઈ રોગ કે દરદ થાય છે; ત્યારે સારામાં સારા ડૉક્ટર અને શ્રેષ્ઠ હૉસ્પીટલમાં સારવાર કરાવે છે.*

 *વાહનનો ઉપયોગ નહીં કરનારાઓને પણ, વિમાનમાં તાત્કાલીક સારવાર માટે લઈ જવાય છે. કેમ ભાઈ ? આમ તો તમે કહો છો કે શરીર નાશવંત છે અને શરીરને કષ્ટ આપવું એ ધર્મ છે. ત્યારે બિમારીનું કષ્ટ વેઠવાની ત્રેવડ કેમ નથી બતાવતા ?*

*આવી પડેલાં કષ્ટોના ઉપાય માટે પ્રયત્નો કરવાના અને ન હોય એવાં કષ્ટોને આમન્ત્રણ આપવાનો ઢોંગ કરવાનો – આવું શા માટે ?*

      *અધ્યાત્મના નામે સંસારને સળગાવી મારવામાં કશું ડહાપણ નથી. સંસારનો ધર્મ નિભાવતાં આવડે તો આધ્યાત્મની ગલીઓમાં ભટકવાનું જરુર અટકી જાય.*

 *સંસારમાં રહીને આપણે અનેક ધર્મો નિભાવી શકીએ છીએ : જેમ કે પતિધર્મ, પુત્રધર્મ, પિતાધર્મ, માતૃધર્મ, શિક્ષકધર્મ, વેપારીધર્મ, વડીલધર્મ, પાડોશીધર્મ, તબીબીધર્મ.. વગેરે સેંકડો ધર્મ નિભાવી શકાય છે.*

 *સંસારનાં સુખો ભોગવતાં–ભોગવતાં મોક્ષનું માધુર્ય માણી શકાય છે. જેને એવું માધુર્ય માણતાં આવડતું હોય તેણે કાલ્પનીક મોક્ષસુખ માટે ફાંફાં મારવાં પડતાં નથી.*
*માટે જીવન મળ્યું છે તો મોજથી જીવો અને સાચા માનવ ધર્મ સાથે જીવો દોસ્ત.*

🌹🌹🌹🌹🌹🌹