Strange but true

 

*Strange but true...!!!!!*
*1 - Inspite of so many colors - Black & White is considered Class.*
*2 - Inspite of so many voices words & sounds - Silence is considered ultimate.*
*3 - Inspite of so much to eat - Fasting is considered healthy.*
*4 - Inspite of so much to travel & explore - Meditating under trees & mountains is considered superior.*
*5 - Inspite of so much to see - Closing your eyes & looking within is Apex.*
*6 - Inspite of listening to all the outside world - Voice from inside You is eternal.*
*7 - Inspite of a Sweet charming Life - A Peaceful Soul is Solace & Divine.* *
Trust your Senses.
Live a Great Life

Thankful

I’m thankful for today. Because I have weathered many storms and yet I still find the courage to blossom and smile with each new day.

Perfect life

I don’t need my life to be perfect. I just want to be happy, with a few close friends who love me just the way I am..............A humble wish.

Learning from messed people

I’ve learned a lot of great lessons from a few messed up people. And yes, I mean it.

Drizzling at Lakhota Lake, Jamnagar today.

The straight way to peace

શાંતિનો સીધો મારગ - ડૉ. શરદ ઠાકર (સત્ય ઘટના)

જાવું બહુ કઠિન છે, કાગળ સુધી તો જા,
તળની મમત ન રાખ, પ્રથમ જળ સુધી તો જા.
આબુના ભયંકર ખતરનાક અને છતાં પણ રમ્ય ઢોળાવો પર રમકડાંની જેમ સરકતી જતી કાર આખરે એક આશ્રમ પાસે આવીને ઊભી રહી. ફટાફટ દરવાજા ઊઘડ્યાં અને અંદરથી ‘અમે બે, અમારાં બે’ની જાહેરાતના ચિત્રમાં હોય છે એવું નાનું, ચાર જણાંનું બનેલું, સુખી કુટુંબ નીચે ઊતરી પડ્યું. પુરુષ, સ્ત્રી અને બે બાળકો. પુરુષે આશ્રમના બગીચાને પાણી પાઈ રહેલાં માળીને પૂછ્યું : ‘સચ્ચિદાનંદજીનો આશ્રમ આ જ છે ને ?’
‘હા.જી.’ માળીએ વિવેકપૂર્વક જવાબ આપ્યો : ‘પધારોને ! માતાજી અંદર જ છે.’
હા, સચ્ચિદાનંદજી એ કોઈ સંતપુરુષ નહોતાં, પણ સ્ત્રી હતાં, સાધ્વીજી હતાં. સત ચિત અને આનંદના સરવાળાને સ્ત્રીલિંગ કે પુંલિંગ નથી હોતું, હોઈ પણ ન શકે. એ તો મનની અંદર વ્યાપ્ત પવિત્ર આનંદની સમાધિ અવસ્થા છે. માળીએ પ્રેમપૂર્વક મહેમાનોને આવકાર આપ્યો અને અંદરના મોટા ખંડમાં દોરી ગયો. પરસેવાથી રેબઝેબ ચારેય જણાં ઠંડુ પાણી પીને જરા સ્વસ્થ થયા.
‘કહાં સે આતે હો ?’ માતાજીએ શિષ્ટ અવાજે શરૂઆત કરી.
‘ગુજરાતસે.’
‘તો આપણે ગુજરાતીમાં વાત કરીએ.’ માતાજી હસ્યાં : ‘હું પણ જન્મે ગુજરાતી છું. તમારું નામ ?’
‘પ્રશાંત.’
‘શું કરો છો ?’
‘ડૉક્ટર છું. એમ.એસ. થયો છું. જનરલ સર્જરીમાં માસ્ટર ડીગ્રી મેળવેલી છે. પ્રાઈવેટ સર્જીકલ હોમ ધરાવું છું. આ મારી પત્ની છે. આ બાબો છે, નાની છે એ બેબી છે.’
‘કમાઈને બેઠા છો ?’
‘ધરાઈ જવાય એટલું. સમૃદ્ધ છું.’
‘તો પછી અહીં સુધી લાંબા થવાનું કારણ ?’
‘સમૃદ્ધ ખરો, પણ સુખી નથી. મનની શાંતિ માટે ભટકું છું. ક્યાંકથી તમારો રેફરન્સ મળ્યો, એટલે અહીં આવ્યો છું.’
સાધ્વીજી હસ્યાં. ડૉક્ટર સામે નજર નોંધીને જોયું. પાંચ ફીટ દસ ઈંચની હાઈટ, મજબૂત દેહકાઠી, મોંઘાદાટ પેન્ટ-શર્ટ, પ્રેમિકા જેવી પત્ની, રમકડાં જેવાં બાળકો અને આશ્રમના ઝાંપા પાસે પડેલી રૂપકડી કાર ! સુખ તો આટલામાં જ પરખાઈ આવતું હતું. સમૃદ્ધિ ઘરે હશે. પણ શાંતિ ? મનનું ચેન ? ચિત્તનો આનંદ ? એ તો આદમીની અંદર વસતો હોય, એને પારખવો શી રીતે ? સાધ્વીજીએ નજરને ધારદાર બનાવી. ડૉક્ટરના મગજના પોલાણમાં ઉતારીને પાછી ખેંચી લીધી. માણસ સાચો લાગ્યો, સાત્વિક પણ…..! ખરેખર એને શાંતિની ઝંખના હતી અને જબરજસ્ત હતી.
‘ખરેખર શાંતિ મેળવવી છે ? હું મેળવી આપું એવી !’
‘હા. પણ મારા દિલને એનાથી સમાધાન મળવું જોઈએ.’
‘હું કહું એમ કરવું પડશે. છે તૈયારી ?’
‘કસોટી કરી જુઓ. માથું માગો તો એ પણ ઉતારી દઉં.’ ડૉક્ટરે કમળપૂજા કરવાના અભિનય સાથે કહ્યું.
‘તો ચાલો, ઊભા થાવ. તમારી ગાડી ભલે અહીં જ રહી. આપણે બીજી ગાડીમાં જઈએ છીએ.’
‘પણ ક્યાં ?’
‘નીચે. આબુ રોડ.’ આટલું કહીને માતાજી ઊભાં થયાં. બીજા એક ભક્ત ગાડી લઈને થોડી વાર પહેલાં જ એમને મળવા માટે આવ્યા હતા. એમની ગાડી ઉછીની લીધી. એમનો ડ્રાઈવર પણ માંગી લીધો. ‘હમણાં જ આવું છું.’ કહીને નીકળી પડ્યા. સીધા જઈ પહોંચ્યા આબુરોડની એક રેડીમેઈડ કપડાની દુકાનમાં. દુકાનદારને હુકમ કર્યો : ‘એક જોડી ઝભ્ભો-લેંઘો આપ.’ પેલો માતાજીને ઓળખતો હતો. એમની કાર્યપદ્ધતિને પણ ઓળખતો હતો. એટલે સૌથી સસ્તો, ઘરાકોના હાથમાં ફરીને ચોળાઈ ગયેલો, મેલોદાટ ઝભ્ભો-લેંધો કાઢી આપ્યો.
‘ડૉક્ટર, અંદરની ઓરડીમાં જઈને કપડાં બદલી આવો. તમારા કિંમતી શર્ટ-પેન્ટ અહીં જ મૂકી દો અને આ પહેરી લો.’
‘કેમ, એનાથી શું વળશે ?’
‘એ ધીમે ધીમે સમજાશે.’ માતાજી મર્માળુ સ્મિત કરી રહ્યાં હતાં. ડૉ. પ્રશાંતે આદેશનું પાલન કર્યું. ઓરડીના અરીસામાં જોયું તો હસવાનું પણ ભૂલી ગયા. આ કપડામાં એમનું તેજ, ડૉક્ટર તરીકેનું ગૌરવ, એમની આભા બધું જ ઓસરી જતું હતું.
‘હવે ?’
‘હવે અમે જઈએ છીએ આશ્રમ તરફ ગાડીમાં બેસીને, તમારે અહીં જ રહેવાનું છે. સાંજ સુધીમાં આશ્રમ ઉપર આવી જજો. મને ખબર છે કે તમારું પાકીટ તમારી પત્ની પાસે પડ્યું છે. તમારે ઘડીયાળ, વીંટી કે ચેઈન વેચવાના નથી. કોઈની પાસેથી ઉછીના પૈસા માંગવાના નથી. તમે ડૉક્ટર છો એવી ઓળખાણ કોઈને આપવાની નથી. તમારી પાસે બે કલાકનો સમય છે. જો તમે એટલા સમયમાં આવી નહીં પહોંચો તો ખોટી માથાકૂટ પડતી મૂકજો. હું તમારી ગાડી અને પરિવારને અહીં મોકલી આપીશ. સીધા અમદાવાદ જવાનો રસ્તો પકડી લેજો. શાંતિ નામનું સ્ટેશન તમારા જેવા પ્રવાસી માટે નથી એમ સમજી લેજો.’ માતાજી કોઈ ગુરુ જેમ શિષ્યની આકરી કસોટી કરે એમ ડૉક્ટરની સામે બીજી વાર જોયા પણ વગર ગાડીમાં બેસીને સડસડાટ ઊપડી ગયાં.
ડૉક્ટર હતપ્રભ બનીને જોતા રહ્યાં. દુકાનદારે લાકડી ઉપર બાંધેલું કપડું ઝાટકીને માંખો ઉડાડવાનો અભિનય કર્યો. ઈશારો ખુલ્લો હતો : ‘દુકાન આગળથી ટળો. હવા આવવા દો. અહીં શું ભિખારીની જેમ ઊભા રહ્યા છો ?’ હા….! ભિખારી જ ! ડૉ. પ્રશાંતના પેટમાં આંતરડાનું બુમરાણ ઊઠ્યું. કકડીને ભૂખ લાગી હતી. સવારનું કશું ખાધું ન હતું. મનમાં હતું કે માતાજીનાં આશ્રમે જઈને પેટપૂજા કરીશું. પણ માતાજીએ તો ભારે કરી. કપડાં ઉતારી લીધાં. પાછું કોઈની પાસેથી ઉધાર માંગવાની પણ મનાઈ કરતાં ગયાં.
અચાનક એમના મગજમાં વિચાર ઝબક્યો. ઉધાર માગવાની મનાઈ છે, પણ માગવાની ક્યાં ના છે ? તરત જ મનમાંથી બ્રેક લાગી, માગવું એ તો ભીખ કહેવાય. તો શું કરવું ? પદયાત્રા શરૂ કરી દેવી ? ભૂખ્યા પેટે બળવો કર્યો. પગ કરતાં હાથને તકલીફ દેવી બહેતર રહેશે. ભીખ તો ભીખ, અહીં કોણ પોતાને ઓળખવા નવરું બેઠું છે ? ડૉક્ટરે આજુબાજુ નજર દોડાવી. સામે મંદિરના પગથિયાં પાસે પાંચ-સાત ભિખારીઓ બેઠા હતા. ગંદા, ફાટેલા કપડાં પહેરેલાં, વધેલી દાઢીવાળા, નિસ્તેજ ચહેરાવાળા, અપંગ, જુગુપ્સા ઉત્પન્ન થાય એવા…! ડૉક્ટરે વધુ વિચાર કરવાનું માંડી વાળ્યું. ભિખારીઓની વચ્ચે જઈને ગોઠવાઈ ગયા. આવતા-જતા શ્રદ્ધાળુઓ સામે હાથ લાંબો કરીને ભીખ માટે યાચના કરી.
‘શું છે ?’ એમનો કલીનશેવ્ડ ચહેરો અને આંખ પરના સોનેરી ફ્રેમના ચશ્માં જોઈને એક પુરુષે પૂછપરછ કરી.
‘પૈસાની જરૂર છે.’
‘શરમાતો નથી ? ગળામાં સોનાની ચેઈન છે, હાથમાં વીંટી અને ઘડિયાળ છે. મારા બેટા ભીખ માગીને દાગીના પહેરે છે અને અહીં સોનું જોવાના સાંસા છે ! શું જમાનો આવ્યો છે ?’ બબડતો બબડતો પેલો પગથિયા ચડી ગયો. કદાચ આજે એ ભગવાન પાસે હાથ જોડીને માગણી પણ આવા નસીબદાર ભિખારી થવાની જ કરવાનો હશે.
ડૉક્ટરે બીજી જ મિનિટે શરીર ઉપરનો તમામ શણગાર ઉતારીને ઝભ્ભાના ખિસ્સાને હવાલે કરી દીધો. પણ ચહેરા ઉપર ઝલકતી સુંવાળપને ક્યાં સંતાડવી ? ભિખારીનો અભિનય અસલી ભિખારીઓની પંગતમાં તો નહીં જ જામે એમ સમજીને એ ઊભા થઈ ગયા. બાજુમાં થોડે દૂર પાનનો ગલ્લો હતો, ત્યાં જઈને ગલ્લાવાળાને આજીજી કરી, ‘બોસ, વખાનો માર્યો હું વધુ કંઈ કહી શકું એમ નથી. ઉપર સુધી જવા માટેનું ભાડું આપ. તારો ઉપકાર કદી નહિ ભૂલું.’
પણ પાનવાળો પીગળ્યો નહીં. ભિખારીઓ એણે કરેલા ઉપકારને યાદ રાખે એ બાબતમાં એને ખાસ રસ જેવું લાગ્યું નહીં હોય. બહુ બહુ તો એણે મફત પાન બનાવી આપવાની ઓફર કરી. પણ એ વાત ડૉક્ટરને મંજૂર નહોતી. પાન ખાતાં ભિખારીને તો કોઈ પૈસોયે ના આપે ! સમય સરકી રહ્યો હતો. ડૉક્ટર એક અવળવાણી જેવો પડકાર હારી જવાની અણી પર હતા. ભીખ માગવી અને મેળવવી પણ કેટલી મુશ્કેલ વાત છે એ આજે સમજાયું. એમણે હવે શરમ સાથે છુટાછેડા લઈ લીધા. રસ્તા ઉપર ચાલતા એક એક માણસને રોકીને રૂપિયા માગવાનું શરૂ કર્યું. છેવટે એક જણ હરિનો લાલ નીકળ્યો. એમને સાવ ભિખારી માનીને નહીં, પણ સંજોગોનો શિકાર બનેલા ગૃહસ્થ સમજીને વીસ રૂપિયા આપી દીધા.
ડૉક્ટરની આંખમાં આંસુ આવી ગયા. રૂપિયાનું આ મૂલ્ય છે ? પેશન્ટની પલ્સ પર અડધી મિનિટ હાથ મૂકીને એ સો-દોઢસો રૂપિયા કમાઈ લેતા હતા. એકાદ કલાકનું ઓપરેશન દસ-પંદર હજાર રૂપિયા તાણી લાવતું હતું. પૈસો એમની પાસે બહુ સરળતાથી આવતો હતો. પણ એ તો એમની પાસે ! એ જેમની પાસેથી આવતો હતો એમનું શું ? એમના અસંખ્ય દર્દીઓ ગામડાંના હતા. ગરીબ હતા. એમણે આપેલી નોટોમાં પરસેવાની ભીનાશ હતી. એ ભીખ નહોતી, મજૂરી હતી અને ભીખ કરતાં મજૂરીની ટંકશાળમાં બહાર પડતી કરન્સી વધુ મોંઘી હોય છે. આ વાત આજે સમજાણી. એક ટેક્સીવાળો જોરજોરથી ઘરાકોને ખેંચી રહ્યો હતો : ‘એક સવારી કે બારહ રૂપયે…. એક સવારી કે બારહ રૂપયે !….’ ડૉ. પ્રશાંતે ગણતરી કરી જોઈ. ભાડું કાઢતાં આઠ રૂપિયા વધતા હતા. એટલામાં પેટ ભરીને નાસ્તો પણ થઈ જાય. પણ કોણ જાણે કેમ. હવે ‘ભૂખ’ મરી ગઈ હતી. વધારાના આઠ રૂપિયા મંદિરની બહાર બેઠેલાં ‘જાતભાઈઓ’માં વહેંચીને એ ટેક્સીમાં ગોઠવાઈ ગયા. સવારી ‘પેક’ થઈ ગઈ એટલે ડ્રાઈવરે ગાડી ઉપાડી. થોડી જ વાર પછી ડૉક્ટર મા સચ્ચિદાનંદની સન્મુખ બેઠા હતા.
માતાજીએ વહાલપૂર્વક એમની સામે જોયું. પ્રસાદની થાળી મંગાવીને આગ્રહપૂર્વક ભોજન કરાવ્યું. પાણી પાયું. પછી શાંતિથી પૂછ્યું : ‘બેટા, કંઈ ફરક જેવું લાગે છે ?’
‘હા, મા ! મનમાંથી અહંકાર ઓગળી ગયો. મારો પૈસો તો મારી ડીગ્રીને આભારી છે, મારી ચમક-દમકને આભારી છે. મારા કપડાંને આભારી છે. મારી ઓળખમાંથી આ બધું કાઢી નાખું તો બાકી શું રહે છે ? ઊભી બજારે એક કલાક સુધી અથડાયા કરું તો યે કોઈ આ દેહને એક રૂપિયો પણ આપતું નથી.’
‘બેટા, દુનિયાની કડવી વાસ્તવિકતા જોઈ લીધી ને ?’
‘જોઈ લીધી, મા…..!’
‘તારા માટે ભીખ માગી એવી બીજા માટે માગી શકાશે, બેટા ?’ માતાજી ધીમે ધીમે વાતનાં મર્મ તરફ આવી રહ્યાં હતાં.
‘એટલે ?’
‘છોડી દે આ માયા તમામ ! તારી જે દશા આ એક કલાક દરમ્યાન હતી, એવી જ દશા, એના કરતાં પણ વધુ દયાજનક, વધુ ક્ષોભજનક સ્થિતિ આ દેશના એંશી ટકા લોકોની છે. ઈશ્વરે તારા હાથમાં જાદુ મૂક્યો છે. એ કુદરતની કૃપાને કમાણીનું સાધન બનાવવાનું બંધ કરી દે. તારા ઈલમને છુટ્ટો મેલી દે. ચેરીટેબલ હોસ્પિટલ શરૂ કર. સાવ પડતર ભાવે સારવાર, ઓપરેશન કરવાનું ચાલુ કર. પૈસા ખૂટે તો તવંગરોની પાસે જઈને હાથ લાંબો કરજે. આ જગત માત્ર ભિખારીઓથી જ ભરેલું નથી. એમાં જગડુશા જેવા દાતાઓ પણ વસે છે. તું મારી પાસે શાંતિની ખોજમાં આવ્યો હતો ને ? જા, તને મારાં આશીર્વાદ છે. તું ગરીબ દર્દીઓને તનની શાંતિ આપ. તારા મનની શાંતિનું મૂળ એમાં જ પડેલું છે.’ માતાજીએ હથેળી ઊંચી કરી. ડૉ. પ્રશાંત પ્રણિપાતની મુદ્રામાં ઢળી પડ્યા.
આ લેખ એ મારી કવિકલ્પના નથી. આ માની ન શકાય એવી વાત જ્યારે તમે વાંચી રહ્યા હશો, બરાબર એ જ સમયે ડૉ. પ્રશાંતનું અદ્યતન ચેરીટેબલ દવાખાનું અમદાવાદના ધરણીધર દેરાસર વિસ્તારમાં શુભારંભ પામી રહ્યું હશે. તાલુકાના શહેરમાં આવેલી એમની ખાનગી, ધીકતી પ્રેક્ટીસ એમણે બંધ કરી દીધી છે. આખા પરિવારે જિંદગીની જાહોજલાલી જોઈ લીધી છે, હવે ફકીરીનો માર્ગ સ્વીકાર્યો છે. એમની પત્ની રાજીખુશીથી એમની પાછળ જ છે, અદ્દલ એ જ રીતે જે રીતે આજથી બાર વર્ષ પહેલાં લગ્નની ચૉરી ફરતે ચાર ફેરા ફરવામાં પતિની સાથે હતાં.
આજે એક વાત મારા ડૉક્ટર મિત્રોને પણ કહેવી છે. ગુજરાતભરના જુનિયર-સિનિયર તબીબોએ ‘ડૉ.ની ડાયરી’ને ખૂબ ખૂબ પ્રેમ આપ્યો છે. એટલે જ મારા મનમાં પડેલી વાત એમની આગળ રમતી મૂકું છું. જિંદગીના દસ, વીસ કે ત્રીસ વર્ષ ભલે નોટો છાપવામાં ગાળી દો, દુકાનો ખોલો કે પોલીકલીનિકના અડ્ડાઓ ચલાવો, પણ ઓડકાર આવી ગયા પછી તો કંઈક વિચારો ! પ્રત્યેક શહેરમાં કમ સે કમ એક તો એવો મર્દ પાકે જે આપણી જમાતને ઊજળી દેખાડી બતાવે. એમ ન માનશો કે નિશાન ફક્ત તમારી જ દિશામાં નોંધાયેલું છે, હું પણ તમારી વચ્ચે જ ઊભો છું. બાપદાદાની બાંધેલ ડહેલી, એક મેડીબંધ હોલ હવેલી, ગામની ચિંતા ગોંદરે મેલી, સૌ સૂતાં હોય એમ કાં લાગે ? આપણામાંથી કો’ક તો જાગે ! (જેને જાગવું હોય એ મારો સંપર્ક કરી શકે છે, બાકી ઊંઘવું જ હોય તો બિછાનાં ક્યાં કમ છે ? હા, પૈસો પથારી આપી શકે છે, ઊંઘ નહીં.)

Exam

'How are you getting on with your exams?”

“Not bad. The questions are easy enough – it’s the answers I have trouble with!'

The success

At the age of 4 years ... Success is.....
That should not pee in your pants

At the age of 8 years ... Success is.....
To know the way back home

At the age of 12 years is a success ...
Have friends

At the age of 18 years is a success ...
To get a driver's license

At the age of 23 years old is a success ...
To graduate at the university

At the age of 25 years is a success ...
Get a job

At the age of 30 years is a success ...
Start a family

At the age of 35 years is a success ...
To get money

At the age of 45 years is a success ...
To maintain the appearance of a young man

At the age of 50 years is a success ...
The yield your education does for your children

At the age of 55 years is a success ...
To still be able to perform your duties well

At the age of 60 years is a success ...
To still be able to keep driving license
 
At the age of 65 years is a success ...
To live without disease

At the age of 70 years is a success ...
You cannot be a burden on any one

At the age of 75 years is a success ...
To have old friends

At the age of 80 years is a success ...
To know the way back home

At the age of 85 years is a success ...
That not to pee in your pants again.

 one of the best I have ever read

Love

Love is spending the rest of our life with someone who make us nuts and we just want to kill them, but we don’t… because we can’t imagine life without them.
🙏🏼GM🙏🏼

Let us be kind

May we try to be kind, be fair, be honest, be true, and all of these things will come back to us. Isn't it?

I can't believe I did that

I’d rather look back on my life and say,
“I can’t believe I did that” Instead of saying
“I wish I did that”

Almost filled Lakhot Lake. Jamnagar

Good people vs good face

May we search for a beautiful heart. Not necessarily a beautiful face. Beautiful people are not always good. But good people are always beautiful. Isn't it?
🙏🏼GM🙏🏼
Lakhota Lake Park.

Acceptance is the key to happiness

एक आदमी की 8 साल
की इकलोती और
लाडली बेटी बीमार पड़ गयी.
,
बहुत कोशिश के बाद भी वो नहीं बच पाई.
पिता गहरे शोक में डूब गया और खुद
को दुनिया और दोस्तों से दूर कर लिया.
,
एक रात उसे सपना आया की वो स्वर्ग में
था जहाँ नन्ही परियो का जुलुस
जा रहा था. वो सब
जलती मोमबत्ती को हाथ में लिए
सफ़ेद पोशाक में
थी. उनमे से एक
लड़की की मोमबत्ती बुझी
थी. व्यक्ति ने पास जाकर
देखा तो वो उसकी बेटी थी.
,
उसने
अपनी बेटी को दुलारा और
पूछा की ‘बेटी तुम्हारी मोमबत्त
रौशनी क्यों नहीं हैं?’
,
लड़की बोली की ‘पापा ये लोग कई बार
मेरी मोमबत्ती जलाते हैं लेकिन
आपके आंसुओ से
हर बार बुझ जाती हैं.” एकदम से उस
आदमी की नीदं खुली और
उसे सपने का मतलब समझ आ गया.
तब से उसने दोस्तों से मिलना खुश
रहना शुरू कर दिया ताकि
उसके आंसुओ से
उसकी बेटी की मोमबत्ती न
बुझे.
“कई बार हमारे आंसू और दुःख, हमारे न
चाहते हुए
भी अपनों को दुःख देते हैं. और वे
भी दुखी हो जाते हैं.

Let us choose to be happy

Life goes by too quickly. So let us laugh, love and try new things. Forgive, forget and don’t hold grudges.
Let us Choose to be HAPPY.

Someone who cares

May we don’t ignore the effort of someone who tries to keep in touch. It’s not all the time someone cares.
(Three generations).

Good day

May our day be filled with good thoughts, kind people, and happy moments.
🙏🏼GM🙏🏼
Today from our window.

Misunderstanding

A single moment of misunderstanding is so poisonous, that it makes us forget the hundred lovable moments spent together within a minute.
🙏🏼GM🙏🏼
Today morning in front of our home.

Life

Sometimes life can seem hard, but it’s not necessarily because we’re doing something wrong, it may be because we are doing something right.
🙏GM🙏
Today morning from our terrace.

Life after 55

*LIFE AFTER 55*
An interesting article.

*_Life can begin at 55,_*
It is all in your hands!
Many people feel unhappy, health-wise and security-wise, after 60 years of age, owing to the diminishing importance given to them and their opinions. But, it need not be so, if only we understand the basic principles of life and follow them scrupulously. Here are ten mantras to age gracefully and make life after retirement pleasant.

1. *Never say I am aged'* :
There are three ages, chronological, biological, and psychological. The first is calculated based on our date of birth; the second is determined by the health conditions; the third is how old we feel we are. While we don't have control over the first, we can take care of our health with good diet, exercise and a cheerful attitude. A positive attitude and optimistic thinking can reverse the third age.

2. *Health is Wealth:*
If you really love your kith and kin, taking care of your health should be your priority. Thus, you will not be a burden to them. Have an annual health check-up and take the prescribed medicines regularly. Do take health insurance coverage.

3. *Money is important:*
Money is essential for meeting the basic necessities of life, keeping good health and earning family respect and security. Don't spend beyond your means even for your children. You have lived for them all through and it is time you enjoyed a harmonious life with your spouse. If your children are grateful and they take care of you, you are blessed. But, never take it for granted.

4. *Relaxation and Recreation:*
The most relaxing and recreating forces are a healthy religious attitude, good sleep, music and laughter. Have faith in God, learn to sleep well, love good music and see the funny side of life.

5. *Time is Precious:*
It is almost like holding a horses' reins. When they are in your hands, you can control them. Imagine that everyday you are born again. Yesterday is a cancelled cheque. Tomorrow is a promissory note. Today is ready cash - use it profitably. Live this moment; live it fully, now, in the present time.

6. *Change is the only Permanent Thing:*
We should accept change - it is inevitable. The only way to make sense out of change is to join in the dance. Change has brought about many pleasant things. We should be happy that our children are blessed.

7. *Enlightened Selfishness:*
All of us are basically selfish. Whatever we do, we expect something in return. We should definitely be grateful to those who stood by us. But, our focus should be on the internal satisfaction and the happiness we derive by doing good for others, without expecting anything in return. Perform a random act of kindness daily.

8. *Forget and Forgive:*
Don't be bothered too much about others' mistakes. We are not spiritual enough to show our other cheek when we are slapped in one. But for the sake of our own health and happiness, let us forgive and forget them. Otherwise, we will be only increasing our blood pressure.

9. *Everything has a Purpose:*
Take life as it comes. Accept yourself as you are and also accept others for what they are *(barring rebellions, troublemakers & law breakers)* Everybody is unique and is right in his own way.

10. *Overcome the Fear of Death:*
We all know that one day we have to leave this world. Still we are afraid of death. We think that our spouse and children will be unable to withstand our loss. But the truth is no one is going to die for you; they may be depressed for some time. Time heals everything and they will go on.

*Pass to all 40 plus you may know* 🙏

Treasure of knowledge for a relaxed life

Dhyan se padhen:

1) ज़रुरत से ज्यादा भगवान को याद मत किया करो क्योंकि... किसी दिन भगवान ने याद कर लिया तो..?? लेने के  देने पड़ जायेंगे । 

2)  काम ऐसे करो कि लोग आपको.... . . किसी दूसरे काम के लिए बोलें ही नहीं" 

3)  आज के जमाने में सत्संग उसी संत का बढ़िया रहता है, जिसके पंडाल में गर्म पोहा, समोसा जलेबी और अदरक वाली चाय मिले। वरना ज्ञान तो अब ऑनलाइन उपलब्ध है । 

4)  जिस पुरुष ने आज के समय में बीवी, नौकरी और स्मार्टफोन के बीच में सामंजस्य बैठा लिया हो, वह पुरुष नहीं महापुरुष कहलाता है 

5)  आज सबसे बड़ी कुर्बानी वह होती है, जब हम अपना फोन चार्जिंग से निकाल कर किसी और का फोन लगा दें । 

6)  आप कितने ही अच्छे काम कर लें, लेकिन लोग उसे ही याद करते हैं, जो उधार लेकर मरा हो ।

7)  आजकल माता-पिता को बस दो ही चिंताएं हैं... इंटरनेट पर उनका बेटा क्या डाउनलोड कर रहा है.... और... बेटी क्या अपलोड कर रही है । 

8)  जंगल में चरने गया बैल, दोस्तों के साथ पार्टी में बैठा पुरुष और ब्यूटी पार्लर में गयी महिला.. जल्दी वापस नहीं आते ।। 

9)  जब आप किसी चीज को पूरी शिद्दत से पाने की ख्वाहिश या कोशिश करते हैं, तो वह चीज . . . . उसी शिद्दत से कुछ ज्यादा ही एटीट्यूड दिखाने लगती है। 

10)   एक बेवकूफ पति अपनी पत्नी से कहता है कि कभी कभी चुप भी रहा करो ।        मगर एक बुद्धिमान पति कहता है कि तुम्हारे लब जब खामोश रहते हैं तो चेहरा बेहद हसीन लगता है 

11)  आदमी अपने घर में सिर्फ दो ही कारणों से खुश होता है: जब बीवी " नई " हो   या बीवी " नहीं " हो 

12)  What's app का सबसे बड़ा फायदा क्या है ?? बहुत सारी औरतें आपस में बात करती हैं फिर भी आवाज़ ही नहीं होती 

13)  इतना तो बगुला भी मछली पकड़ने के लिये चोच नहीं निकालता होगा . . . . . . जितना . . . . . . लड़किया आजकल सेल्फी लेने के समय होठ निकालती है

14)   जीवन में कम से कम एक सच्चा मित्र हमेशा अपने पास रखो ताकि..... . . . . जिस दिन आपके यहाँ तुरई, करेला या कुंदरू की सब्जी बने उस दिन उसके घर जाकर खाना खा सको...।

ज्ञान समाप्त.

Right time

May we don’t wait for the ‘right time’ because it never comes. Let us just go ahead and do it NOW!

At Lakhota Lake Park, Halar Jamnagar

If we can’t be a pencil to write someone’s happiness, then let us try to be a nice eraser to remove their sadness.

Dr. Amdekar Sir. A pediatrician.
Serving children for last 45 years.

One smile

One smile, can start a friendship. One word, can end a fight. One look, can save a relationship. One person can change our life.
Temple in front of MP Shah Medical College. Jamnagar.

Friends will lift

Friends are those who lift you up, when no one else has even noticed that you have fallen.

At overflowing Sasoi Dam, Halar Jamnagar.

Laugh a while

Good morning friends 😁
Laughter theeeee bestest cure for almost anything!!!

Who are lizards?
Awesome answer
by a kid....
They are
those poor crocodiles who forgot to have
Horlicks when they were young
➖➖➖➖➖➖➖➖
What is a Pizza..?
Awesome answer:
A Pizza.. is just a Paratha that went
abroad
for higher education
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
What's the best example of "once in a
lifetime opportunity?
A mosquito sitting on your wife's face.:😛
➖➖➖➖➖➖➖➖➖
A little boy was in a bus
eating a chocolate, then he took another one and then another ...

A man next to him said,
"Do you know that too much of it will damage your teeth??"

The boy replied,
"My grandfather lived for 132 years"
The man asked ,
"Was it because of eating chocolate?"

The boy replied,
No, he was always minding his own business!
😜😂
➖➖➖➖➖➖➖➖➖
Son: Dad there's a small get together at school tomorrow !!!
Father: small get together.? ..how small
Son: only me...you...and principal ...
😂😂😂😂
➖➖➖➖➖➖➖➖➖
Digital India effect...

The young boy was suffering from loose motion. He hesitated to say the word loose motion to the doctor. So he explained in new generation style.

Doctor.. since morning..  unlimited free outgoing, New ringtones have also started.
No balance in my stomach.
If I recharge, within one minute balance becomes nil. Doc can u pls disconnect the offer!! 😳🙊😀😜

Dengue

DENGUE A MENACING DISEASE
Dengue is menacing disease, every monsoon it occupies national TV channels for months together for all the wrong reasons; with the claiming of life of Mr Yash Chopra the great film maker it even displaced Kejariwal & Digvijay from breaking news today.
It was late eighties when disease broke out is in its new AVTAR the Dengue hemorrhagic fever in India on a large scale. Surat was one of the first few places which suffered its initial onslaught. It remained confined to limited areas till nineties but there after it has engulfed the whole country this year it has been particularly extensive across the nation.

Despite yearly outbreaks people at large has couldn’t careless attitude towards this menace. People expect municipal corporations particularly health authorities to deal with the problem. Aedes Agypti the vector which transmit dengue viruses to human beings is a highly domesticated mosquito. It has certain characteristics which makes them difficult to control leave aside elimination.

Female Aedes feels very hungry in a hot and humid climate the one which prevails during September & October, it needs five to eight human blood meals for its egg laying, in the bargain infected mosquito would transmit Dengee viruses and to many people there by spreading disease like wild fire across the city.
Unlike anopheles the malaria mosquito which feeds primarily during night hours, Aedes bite during day time and thereby makes our barrier systems like mosquito net, and repellents redundant.
Besides homes, school & working places like offices etc are also the common places where this mosquito spreads the disease.

What should be done to overcome the problem?
Aedes Agypti like to lay their eggs in clean & stagnant water, if we take due precautions we can avoid mosquitoes access to egg laying.

(1) Mosquitoes have great liking for black surface their first choice is our Overhead big black water storage tanks, if tank lid is loose not tightly closed then mosquitoes can enter these tanks and lay their eggs there; keeping our overhead tanks tightly closed is very important preventive measure.

(2) Water plants like money plant is next important egg laying site; it is advisable not to keep water plants; empty the pot & clean it thoroughly every third day if you wish to keep water plant. Similar precautions to be observed if you keep big decorative earthen pot in your garden.

(3) During monsoon there may be water pools in and around your home, school or working place; fill up such pools with clay or put kerosene oil that will kill eggs.

(4) Water storing pots should always be kept tightly covered, should be vacated at least every third day and thoroughly cleaned, water interface should be particularly be wiped dry.

(5) Dress your children with full sleeves shirts & pants particularly when they go to play in lawns & gardens.
It is imperative that every citizen understands the disease transmission and does every bit to reduce it, which is the only way we could defeat this disease.

Friend

A friend is a push when, we have stopped, a chat when we are lonely, a guide when we are searching, a smile when we are sad, a song when we are glad. We wish happiness to all friends for the whole life.

A dose of laughter only. Nothing else

 

एक बहुत ही सुंदर महिला थी
.
अपने बेटे को पास के मदरसे मे उर्दू सीखने के लिए भर्ती करवा आयी... 
.
.
उर्दू पढ़ाने वाला मौलाना उस महिला की सुंदरता के बारे में जानता था,
.
.
छुट्टी के समय मौलाना ने उसके बेटे से कहा - 
"अपनी अम्मी को मेरा सलाम कहना "
.
.
बेटे ने आकर माँ को कह दिया कि मौलाना साहब ने आपको सलाम भेजा है ।
.
.
महिला ने भी बेटे के हाथों सलाम का उत्तर सलाम भेज कर दे दिया। 
.
.
ये सिलसिला हफ्ते भर चला 
.
.
महिला की आँखें खुली .
अपने "पति" से परामर्श किया और अगले दिन बेटे से मौलाना को कहलवाया कि शाम को घर पर बुलाया है... 
.
.
मौलान खुश...

3 दिन से नहाया नहीं था, बासी शेरवानी को इस्तरी करवाया,
इत्र मारा और पहुँच गया सुंदरी के घर। 
.
.
महिला ने पहले आवभगत की, चाय नाश्ता करवाया , फिर बेटे की पढ़ाई के बारे मे जानकारी ली। 
.
.
मौलाना औपचारिक बातें करने के बाद ,
अपनी असलियत पे आया , कहा - माशा अल्लाह , आपको खुदा ने बड़ी फुर्सत में तराशा है ,

वो तो है , शुक्रिया... 
.
.
मुझे आपसे इश्क़ हो गया है मोहतरमा
.
.
हाँ वो तो है , पर ये बात यदि मेरे पति ने सुन ली तो बहुत मुश्किल होगी ,

वो आते ही होंगे, 
आप अभी जाइए ,
कल शाम को फिर आईयेगा तब बात करेंगे...

मैं आपका इंतज़ार करूंगी...

मौलाना चलने को हुआ ही था कि बाहर से उस महिला के पति की आवाज़ आई -
कौन घर में घुसा है हरामखोर,

मौलाना घबराया ...

कहाँ छुप जाऊँ ??

महिला ने उसे फटाफट साड़ी पहना दी ,
घूँघट कर दिया और गेहूँ पीसने वाली पत्थर की चक्की के पास बैठा दिया और कहा -

आप धीरे धीरे गेहूँ पीसिए,
मैं अभी उनको चाय वगैरह पिला कर बाहर भेजती हूँ , आप मौका देखकर भाग जाना । 
.
.
मौलाना लगे चक्की चलाने और गेहूँ पीसने ...

पति ने प्रवेश किया और पूछा कि ये कौन महिला है ?
.
.
पड़ोस मे नए किरायेदार आए हैं उनकी पत्नी है , गेहूँ पीसने आई हैं । 
.
.
पति पत्नी बहुत देर तक हंसी मज़ाक और बातें करते रहे , 
.
.
1 घंटे बाद पति ने कहा -
मैं जरा नुक्कड़ की दुकान से पान खा कर आता हूँ और बाहर निकल गया। 
.
.
मौलाना ने साड़ी उतार के फेंकी और आनन - फानन में वहाँ से सरपट हो लिए। 
.
.
15 दिन बाद -

महिला के बेटे ने मदरसे में मौलाना से कहा -
माँ ने आपको सलाम भेजा है 
.
.
हरामखोरों , क्या 20 किलो आटा खा गए ,
जो अब फिर से सलाम भेजा है