Father tells children

*Beautiful letter written by a Father to his Son and Daughter 👌*
Must send to your children

Following is a letter to his daughter from a renowned Hong Kong TV broadcaster and Child Psychologist.
The words are actually applicable to all of us, young or old, children or parents.!
This applies to all sons & daughters too.
All parents can use this in their teachings to their children.

Dear Children,

I am writing this to you because of 3 reasons

*A).* Life, fortune and mishaps are unpredictable, nobody knows how long he lives.
*B).* I am your father, and if I don't tell you these, no one else will.
*C).* Whatever written is my own personal bitter experiences that perhaps could save you a lot of unnecessary heartaches.

*Remember the following as you go through life*

*1.* Do not bear grudge towards those who are not good to you. No one has the responsibility of treating you well, except your mother and I.
To those who are good to you, you have to treasure it and be thankful, and ALSO you have to be cautious, because, everyone has a motive for every move. When a person is good to you, it does not mean he really will be good to you. You have to be careful, don't hastily regard him as a real friend.

*2.* No one is indispensable, nothing is in the world that you must possess.
Once you understand this idea, it would be easier for you to go through life when people around you don't want you anymore, or when you lose what you wanted the most.

*3.* Life is short.
When you waste your life today, tomorrow you would find that life is leaving you. The earlier you treasure your life, the better you enjoy life.

*4.* Love is nothing but a transient feeling, and this feeling would fade with time and with one's mood. If your so called loved one leaves you, be patient, time will wash away your aches and sadness.
Don't over exaggerate the beauty and sweetness of love, and don't over exaggerate the sadness of falling out of love.

*5.* A lot of successful people did not receive a good education, that does not mean that you can be successful by not studying hard! Whatever knowledge you gain is your weapon in life.
One can go from rags to riches, but one has to start from some rags!

*6.* I do not expect you to financially support me when I am old, neither  would I financially support your whole life. My responsibility as a supporter ends when you are grown up. After that, you decide whether  you want to travel in a public transport or in your limousine, whether rich or poor.

*7.* You honour your words, but don't expect others to be so. You can be good to people, but don't expect people to be good to you. If you don't understand this, you would end up with unnecessary troubles.

*8.* I have bought lotteries for umpteen years, but could never strike any prize. That shows if you want to be rich, you have to work hard! There is no free lunch!

*9.* No matter how much time I have with you, let's treasure the time we have together. We do not know if we would meet again in our next life.

                 *Your Parents*

Read it twice
Ask your Son and Daughter to read it thrice.
Worth a Read...

Restaurant and home

*રેસ્ટોરન્ટ હોટલ માં ખાતા પહેલાં આ જરૂર વાંચજો.  અને હા તમારા રસોડા નું પણ નિરીક્ષણ કરજો*  

આજે વાત આરોગ્યની જાળવણી વિશે કરવી છે. બહારનું ખાવા-પીવા વિશે મને જે અંગત અનુભવો થયા છે એનું જ આ નિરૂપણ છે. કોઇએ બંધબેસતી પાઘડી માથે પહેરી લેવાની જરૂર નથી.

ભરતભાઇ સોની પુત્રજન્મના સમાચાર જાણીને હરખથી ઊછળી પડ્યા. દરેક સ્ટાફ મેમ્બરને પાંચસો-પાંચસો રૂપિયા આપી દીધા. રાજકોટના પ્રખ્યાત કેસર પેંડાનું એક કિલોનું બોક્સ લઇ આવ્યા. મારા ટેબલ પર મૂકી દીધું.

મેં વિનય કર્યો, ‘ભરતભાઇ, આટલું બધું ના હોય. હું પાંચ-છ પેંડા રાખી લઉં છું.’ એ બોલ્યા, ‘અરે! આ તો કંઇ નથી સાહેબ! મારા ઘરમાં 40 વર્ષ પછી દીકરો જન્મ્યો છે. ચાર દીકરીઓ થયા પછી આ કુંવર આવ્યો છે. તમને તો મારે ડિનર માટે લઇ જવા છે.’
સામાન્ય રીતે હું દર્દીઓ સાથે મારા ક્લિનિકની ચાર દીવાલોની બહારનો સંબંધ બાંધતો નથી, પણ જ્યારે કોઇ જેન્યુઇન પ્રેમ ઠાલવે ત્યારે ઝૂકી જઉં છું. ભરતભાઇનો પ્રેમાગ્રહ સ્વીકારીને મેં હા પાડી દીધી.

થોડા દિવસ સુધી તો ડિનર માટે જવાનો પ્રશ્ન જ ઉપસ્થિત થતો ન હતો. મેં ભરતભાઇનાં પત્નીને ત્રણ મહિના સુધી તકલીફ ન આપવાનું વિચાર્યું હતું. એ મર્યાદા પૂરી થઇ ગઇ તે પછી એક દિવસ ભરતભાઇનો ફોન આવ્યો, ‘સાહેબ, આજે સાંજે તૈયાર રહેજો. હું મારી કારમાં તમને લેવા માટે આવું છું. તમે અને મેડમ અને મારું ફેમિલી. અમારા વિસ્તારની એક સારી રેસ્ટોરાંમાં ડિનર લેવા જઇશું.’

અમે તૈયાર હતાં. ભરતભાઇ, પ્રિયાબહેન અને ચાર દીકરીઓ વત્તા એક નાનો ટેણિયો. એમની કાર મોટી હતી. બધાં બેસી ગયાં. નદીની પેલી બાજુના એરિયામાં આવેલી એક મોંઘી અને પ્રખ્યાત રેસ્ટોરાંમાં એ અમને લઇ ગયાં. ભરતભાઇએ સવારથી ટેબલ બુક કરાવી રાખ્યું હતું. ભવ્ય એમ્બિયન્સ હતું. આરામદાયક ખુરશીઓ હતી. સજાવટ પામેલું ડિનર ટેબલ હતું. સુઘડ, સફાઇદાર યુનિફોર્મ ધારણ કરેલા વેઇટર્સ હતા. સ્ટુઅર્ડ આવી અને ઓર્ડર પૂછવા લાગ્યો. ત્યાં સુધીમાં એક વેઇટર આવીને ઝગારા મારતી ક્રોકરી ગોઠવી ગયો. નેપ્કિન્સ સુંદર હતા. ભરતભાઇ વાનગીઓ લખાવતા હતા ત્યારે અચાનક એક ઘટના બની. કાઉન્ટર પર બેઠેલા મેનેજર ઊભા થઇને અમારી પાસે આવ્યા. મને ઉદ્દેશીને પૂછવા લાગ્યા, ‘સર, દિવ્ય ભાસ્કરમાં કોલમ લખો છો એ તમે જ ને? એમાં તમારો ફોટો આવે છે એટલે હું ઓળખી ગયો.’

મારા માટે આ કોઇ નવાઇ પામવાની કે અભિમાન કરવા જેવી વાત ન હતી. 25 વર્ષથી છાપે ચડેલા માણસ હોઇએ એટલે બે-પાંચ માણસો ઓ‌ળખી પણ જાય. મેં સહજતાપૂર્વક કહ્યું, ‘હા, એ જ હું.’‘સાહેબ, એક વિનંતી છે. અમારા કિચનમાં કામ કરતો હેડ કૂક લાંબા સમયથી પરેશાન છે. એને ચામડીનો પ્રોબ્લેમ છે. તમે એને સાજો કરી આપશો?’
‘ભાઇ, હું ચામડીનો ડોક્ટર નથી. હું તો...’

મેનેજર કેડો મૂકે તેમ ન હતો. ‘સાહેબ, તમે એક વાર જોઇ તો લો. પછી તમને લાગે તો બીજા કોઇ સારા ડોક્ટરનું નામ સજેસ્ટ કરજો.’ મેનેજરની વિનંતી સાવ જ અસ્થાને હતી, પણ એ જે ભાવ સાથે કહી રહ્યો હતો, એની અવગણના હું ન કરી શક્યો. હું ઊભો થયો અને એની પાછળ જવા લાગ્યો. એ મને કિચનમાં લઇ ગયો. કિચનના બારણા પર મોટા અક્ષરોમાં સૂચના લખેલી હતી: ‘ઓન્લી ફોર સ્ટાફ મેમ્બર્સ’. મને એ વાંચીને આશ્ચર્ય થયું; કયો એવો ગધેડો ગ્રાહક હશે જે વગર પૂછ્યે કિચનમાં ઘૂસી જાય?!
કિચનમાં પગ મૂકતાં જ મને આઘાત લાગ્યો. અમે ડિનર માટે જ્યાં બેઠાં હતાં એના કરતાં અહીંનું વાતાવરણ તદ્દન જુદું હતું. ભયંકર વાસ મારતું કિચન હતું. વોશબેસિન પાસે ડિશવોશર પડ્યું હતું. એની બાજુમાં એંઠવાડ ભરેલું પીપડું પડ્યું હતું. ઉંદરડાઓ દોડાદોડી કરતા હતા. દરેક ઉંદરનું કદ સસલા જેવડું હતું. એક ખૂણામાં સડેલાં શાકભાજી પાથરેલાં હતાં. એમાં ઇયળો ખદબદતી હતી. કર્મચારીઓ માઇક્રોવેન ઓવન અને ગેસ સ્ટવ પર અલગ અલગ વાનગીઓ તૈયાર કરી રહ્યા હતા. કોલ્ડ સ્ટોરેજમાં કેટલાય દિવસથી સંઘરી રાખેલી બે-ત્રણ જાતની ગ્રેવી કાઢીકાઢીને એ લોકો સબ્જી બનાવી રહ્યા હતા, પણ સૌથી મોટો આઘાત તો હવે આવવાનો હતો. હેડ કૂક પ્લેટફોર્મના બીજા છેડા પર બેસીને આટો ગુંદી રહ્યો હતો. મેનેજર મને એની પાસે લઇ ગયા. એમણે કહ્યું, ‘આ ડોક્ટરસાહેબ છે. તને જે થતું હોય તે જણાવી દે. એ તને સારી દવા લખી આપશે.’

એ માણસે એનો જમણો પગ ઊભો કર્યો અને પિંડી ખુલ્લી કરી અને મારી સામે ધરી દીધી. ત્યાં ઘૂંટી આગળ મોટું ઘારું પડ્યું હતું. જોતાંવેંત હું સમજી ગયો કે એ દૂઝતું ખરજવું હતું. ઘૂંટીથી વિસ્તરીને એ પગની આંગળીઓ સુધી લંબાયેલું હતું. એમાંથી ભયકંર દુર્ગંધ ઊઠતી હતી. પરુ જેવું ચીકણું પ્રવાહી એમાં બાઝેલું હતું. એ માણસે મને કહ્યું, ‘સાહેબ, આખી રાત હું ઊંઘી શકતો નથી. ખૂબ જ ખંજવાળ આવે છે. અહીં બેઠો છું તો પણ ખંજવાળ્યા વગર રહી શકાતું નથી. કેટલાય રૂપિયા ખર્ચી નાખ્યા પણ મટતું નથી.’ આવું કહીને એણે લોટવાળી આંગળીઓ એ ઘારા પર મૂકી દીધી અને વલૂરવા લાગ્યો. એની આંગળીઓ પર લોહી અને પરુ બાઝી ગયાં. હું હજી કંઇક કહું કે સમજાવું તે પહેલાં તો એણે એ જ હાથ વડે ફરીથી આટો ગુંદવા માંડ્યો.

આ મેં જાતે જોયેલી કડવી પણ સત્ય હકીકત છે. મેં એને શું સલાહ આપી એ વાત અહીં અપ્રસ્તુત છે, પણ અમદાવાદ જેવા શહેરના પોશ એરિયામાં આવેલી એક મોંઘી રેસ્ટોરાંના કિચનની અંદરની આ વાસ્તવિકતા છે. હું બહાર આવીને ડિનર ટેબલ પાસે મારી ખુરશીમાં બેસી ગયો. માત્ર એટલું જ બોલી શક્યો, ‘ભરતભાઇ, મને જરા પણ ભૂખ નથી. હું માત્ર આઇસક્રીમ લઇશ.’ (આવી જ રીતે એક વાર અનાયાસ હું એક આઇસક્રીમ બનાવતી ફેક્ટરીમાં જઇ ચડ્યો હતો. ત્યાંની ગંદકી જોયા પછી મને લાગ્યું કે બધી કંપનીઓના આઇસક્રીમ્સ પણ ખાવા જેવા નથી હોતા. હું હરગિજ એવું કહેવા નથી માગતો કે ભારતની તમામ રેસ્ટોરાંમાં આવું જ ચાલતું હશે, પણ હું એક સૂચન તો અવશ્ય કરીશ કે ગમે તેટલી સારી રેસ્ટોરાંમાં જમવા બેસતા પહેલાં એક નજર એના કિચનમાં કરી લેવી જરૂરી છે. જોકે, મોટા ભાગની રેસ્ટોરાંમાં કિચનમાં પ્રવેશ કરવાની મનાઇ હોય છે. શા માટે એ ભગવાન જાણે?
બીજી એક ઘટનામાં અમે ચાર-પાંચ મિત્રો  સપરિવાર ડિનર માટે ગયા હતા. એક ડોક્ટરમિત્રની સાથે એનું નાનું બાળક પણ હતું. એ બાળક માટે એની મમ્મીએ જરૂર પડે તો પીવડાવવાના આશયથી દૂધ પણ લીધું હતું. અમે જમતાં હતાં ત્યારે એ બાળકે રડવાનું ચાલુ કર્યું. એ મિત્ર દૂધ ભરેલું પાત્ર લઇને ઊભા થયા અને વેઇટરને વિનંતી કરી, ‘મને બે મિનિટ માટે કિચનમાં જવા દેશો? આ દૂધ ઠંડું થઇ ગયું છે. મારે એ ગરમ કરવું પડશે.’
વેઇટરે ના પાડી દીધી, ‘લાવો, હું ગરમ કરી લાવું.’ પણ મિત્રે જીદ પકડી કે દૂધ વધારે ગરમ નથી થવા દેવાનું, માત્ર નવશેકું જ રાખવાનું છે. એને કેટલું ગરમ કરવું એ માત્ર હું જ જાણું છું. એટલે વેઇટરે હા પાડવી પડી. એ મિત્ર કિચનમાં ગયા એવા જ પાછા આવ્યા. અમને કહેવા લાગ્યા, ‘પ્લીઝ, કોઇ એક પણ વાનગી ખાશો નહીં. અહીંનું કિચન તો ઉકરડા કરતાંય વધારે ગંદું છે.’ મેનેજર સાથે ઝઘડો કરીને અમે નીકળી ગયાં.

ફરીથી કહું છું કે આ વાત બધાને લાગુ નથી પડતી. અત્યારે ચોમાસાના દિવસો ચાલે છે. નેવું ટકા બીમારીઓ પ્રદૂષિત પાણી અને ગંદા ખોરાકથી ફેલાય છે. સમજદાર વાચકોએ પોતાનું આરોગ્ય જાળવી રાખવા માટે બહારનું ખાવાની વૃત્તિ પર સંયમ રાખવો જોઇએ.

આ તો સારી કહેવાતી રેસ્ટોરાંની વાત થઇ. ખૂમચાઓ, તાવડાઓ કે લારીઓમાં વેચાતી વાનગીઓની તો વાત જ કરવા જેવી નથી. અહીં મારો ઉદ્દેશ કોઇને દોષ આપવાનો નથી, પણ વાનગીઓ બનાવતા માણસોની અજ્ઞાનતા, આરોગ્ય વિશેની અપૂરતી જાણકારી, પૈસાનો લોભ અને શારીરિક બીમારીઓની હાજરી આ બધું લક્ષમાં લેવાવું જોઇએ. ઘરની ગૃહિણીએ બનાવેલી વાનગીઓ  કદાચ બહારના જેટલી ચટાકેદાર ન હોય તો પણ એમાં ચોખ્ખાઇ હશે, પ્રેમ હશે અને આરોગ્ય હશે.

લેખક: ડૉ. શરદ ઠાકર,
અમદાવાદ.

Life is like that

ગમી જઈએ છીએ આપણે ઘણાને
એ પણ ગમતું નથી ઘણાને....

દિવાનું પોતાનું કોઇ ઘર નથી હોતું..
જયાં મુકો ત્યાં અજવાળું કરે છે..!

ઉંમર સાથે કંઈ લેવા-દેવા નથી
એકબીજાના વિચારો મળે ત્યાં જ દોસ્તી થાય છે...

હીરા પારખું કરતાં...
પીડા પારખુંનું સ્થાન ઉંચુ છે.

ઓવરટેક કરવામાં થોડું ધ્યાન રાખજો સાહેબ,
સૌથી આગળ ક્યાંક એકલું ના થઇ જવાય

નાટકમાં સૌથી અઘરું પાત્ર મુર્ખનું હોય છે.... અને
તે ભજવનાર બહુ જ હોંશિયાર હોય છે...

કેમ કરીને રહી શકાય ફુટપટીમાં,
ઈચ્છાઓ તો હંમેશા માપ બહારની હોય છે..

દુનિયામાં જો કોઈ સમયસર
આવતું હોય તો તે ખુદ સમય છે,
પછી તે સારો હોય કે ખરાબ

'અભિમાન' અને 'પેટ' જ્યારે વધે છે ત્યારે 'વ્યકિત'ની ઇચ્છા હોવા
છતાં પણ બીજાને ભેટી નથી શકતો.

જબરી ચીજ બનાવી છે ધન,
મોટા ભાગનાનું ભેગુ કરવામાં જ નિધન થઈ જાય છે..

એકલા ચાલવું આમ તો અઘરું નથી,
પણ કોઈની સાથે ચાલ્યા પછી
એકલા
પાછા ફરવું એ ખુબ જ અઘરું છે !!

વીતી જશે આ સમય પણ. બસ ધીરજ રાખો સાહેબ,
સુખ ના ટકી શક્યું તો, દુઃખની શુ ઔકાત છે.

ખુશ રહેવાનો મતલબ એ નથી કે તકલીફ નથી,
એનો મતલબ એ છે કે તમે તકલીફથી આગળ વધવાનો નિર્ણય કરી લીધો છે !!

Dengue

DENGUE A MENACING DISEASE
Dengue is menacing disease.
It was late eighties when disease broke out is in its new AVTAR the Dengue hemorrhagic fever in India on a large scale. Surat was one of the first few places which suffered its initial onslaught. It remained confined to limited areas till nineties but there after it has engulfed the whole country.

Despite yearly outbreaks people at large has couldn’t careless attitude towards this menace. People expect municipal corporations particularly health authorities to deal with the problem. Aedes Agypti the vector which transmit dengue viruses to human beings is a highly domesticated mosquito. It has certain characteristics which makes them difficult to control leave aside elimination.

Female Aedes feels very hungry in a hot and humid climate the one which prevails during September & October, it needs five to eight human blood meals for its egg laying, in the bargain infected mosquito would transmit Dengee viruses and to many people there by spreading disease like wild fire across the city.
Unlike anopheles the malaria mosquito which feeds primarily during night hours, Aedes bite during day time and thereby makes our barrier systems like mosquito net, and repellents redundant.
Besides homes, school & working places like offices etc are also the icommon places where this mosquito spreads the disease.

What should be done to overcome the problem?
Aedes Agypti like to lay their eggs in clean & stagnant water, if we take due precautions we can avoid mosquitoes access to egg laying.

(1) Mosquitoes have great liking for black surface their first choice is our Overhead big black water storage tanks, if tank lid is loose not tightly closed then mosquitoes can enter these tanks and lay their eggs there; keeping our overhead tanks tightly closed is very important preventive measure.

(2)  Water plants like money plant is next important egg laying site; it is advisable not to keep water plants; empty the pot & clean it thoroughly every third day if you wish to keep water plant. Similar precautions to be observed if you keep big decorative earthen pot in your garden.

(3) During monsoon there may be water pools in and around your home, school or working place; fill up such pools with clay or put kerosene oil that will kill eggs.

(4) Water storing pots should always be kept tightly covered, should be vacated at least every third day and thoroughly cleaned, water interface should be particularly be wiped dry.

(5) Dress your children with full sleeves shirts & pants particularly when they go to play in lawns & gardens.
It is imperative that every citizen understands the disease transmission and does every bit to reduce it, which is the only way we could defeat this disease.

Dr Ashok Kapse, Surat

Concentrate on God

એક મહિલા રોજ મંદિરે જતી. એક દિવસ તેણે પૂજારીને કહ્યું કે હવેથી તે મંદિરે નહીં આવે.

પૂજારીએ તેને કારણ પૂછ્યું.
ત્યારે મહિલા બોલી, "હું જોઉં છું કે મંદિરમાં લોકો ફોન પર સતત પોતાના નોકરી - ધંધાની વાત કરતા હોય છે. કેટલાકે તો મંદિરને જ પોતાની ગુસપુસનું સ્થાન બનાવી દીધું છે. ઘણાં પૂજા ઓછી ને દેખાડો વધારે કરે છે.“

પૂજારીએ તેની વાત ધ્યાન થી સાંભળી કહ્યું, "ઠીક છે. પણ અંતિમ નિર્ણય લેતા પહેલા મારી એક વાત માનશો ?"
મહિલા બોલી, "હા, કહો મારે શું કરવાનું છે?"
પૂજારીએ કહ્યું," એક ગ્લાસ પાણી ભરી લો અને તે હાથમાં પકડી બે વાર મંદિર પરિસરની પ્રદક્ષિણા કરી લો. શરત એટલી કે ગ્લાસમાં થી બિલકુલ પાણી ઢોળાવું જોઈએ નહીં."
મહિલાએ કહ્યું, "વારુ, હું એ મુજબ કરીશ. "

પછી થોડી વારમાં મહિલાએ પૂજારીના કહ્યા પ્રમાણે કરી બતાવ્યું. પાછી ફરેલી મહિલાને પૂજારીએ ત્રણ સવાલ પૂછ્યા -

૧. શું તમે કોઈને ફોન પર વાત કરતા જોયાં?
૨. શું તમે કોઈને મંદિરમાં ગુસપુસ કરતાં જોયાં?
૩. શું કોઈને પાખંડ કરતાં જોયાં?
મહિલા બોલી, "ના, મેં આમાંથી કંઈ નથી જોયું"

પૂજારી બોલ્યા, "જ્યારે તમે પ્રદક્ષિણા કરતા હતા ત્યારે તમારું સંપૂર્ણ ધ્યાન ગ્લાસ પર કેન્દ્રીત હતું જેથી તેમાંથી પાણી છલકાઈ ન જાય, એથી તમને બીજું કંઈ દેખાયું નહીં.
હવે જ્યારે પણ મંદિરે આવો ત્યારે તમારું સંપૂર્ણ ધ્યાન પરમાત્મામાં કેન્દ્રિત કરજો તો તમને આસપાસ નું કંઈ દેખાશે નહીં. માત્ર ઇશ્વર જ સર્વત્ર નજરે ચડશે. "

જીવનમાં દુ:ખો માટે કોણ જવાબદાર છે ?
ના ભગવાન
ના ગ્રહ - નક્ષત્રો
ના ભાગ્ય
ના સગાસંબંધીઓ
ના પાડોશી
ના સરકાર
જવાબદાર તમે પોતે જ છો.

તમારો માથાનો દુખાવો નકામા વિચારોનું પરિણામ છે.

તમારો પેટનો દુખાવો ખરાબ કે ખોટું ખાવાનું પરિણામ છે.

તમારું દેવું જરૂરત કરતા વધુ ખર્ચનું પરિણામ છે.

તમારું દુર્બળ, જાડું, બીમાર શરીર ખોટી જીવનશૈલીનું પરિણામ છે.

તમારા કોર્ટ કેસો તમારા અહંકારનું પરિણામ છે.

તમારા નકામા વિવાદો વધુ અને વ્યર્થ બોલવાનું પરિણામ છે.

ઉપરોકત કારણો સિવાય પણ એવા બીજા સેંકડો કારણ છે જેનાથી પ્રેરાઈ તમે વગર કારણે અન્યો પર દોષારોપણ કર્યા કરતા હોવ છો. આમાં ઇશ્વરનો કોઈ વાંક નથી. જો આપણે આ કષ્ટોના મૂળ કારણોનો બારીકાઈથી વિચાર કરીએ તો જણાશે કે ક્યાંક ને ક્યાંક તેની પાછળ આપણી પોતાની કોઈક મૂર્ખામી જવાબદાર છે.

*સર્વે નું જીવન પ્રકાશમય અને શુભ બની રહો...* 🙏🏼

(ઇન્ટરનેટ પરથી)

Doctor and patient

To my Doctor friends:
1) Please get adequate rest. Work for 8 hours a day. Get out of the myth that a doctor should be available 24*7
2) Attend only dire emergency in odd hours. Your sleep is more important. U r a human too.
3) The day you retire or die people have a lot of options other than you. They forget what you have done, the very next month.
  But your mom, dad, wife and kids have only you. U are irreplaceable! U r their asset and lifetime love!
4) Spend quality time with family. People come to OPD till 12 midnight if you r available. They come late after finishing all his job, just for a cold or fever which has been running for 1 week.
But your kid may be still waiting for a dinner with u!
5) We are fooled  in the name of service and noble profession. Govt. considers hospital as a commercial establishment. We pay tax. Patients are consumers and we are service providers. When they can sue us, we deserve all right to get our nominal fee. Never give concession or do it for free. Most patients are ungrateful!!

To patients:
1) When it’s your turn, you have to go. Doctors are not God( for those who believe) or magicians. We have our limitations. Even in a well equipped ICU, you may die of cardiac arrest within seconds, even before the defibrillator is ready to save u!
2) Come as Patients and say your concern and problems, not as an IDIOT( Internet Derived Information Obstructing Treatment). We have more knowledge about the disease which u have referred before coming into my OPD.
3) Don’t ask for discount in a hospital, when u don’t ask in a petrol bunk, hotel/ resort or Malls! Pay your bills, don’t make the doc run behind you, after sleepless nights,monitoring you!
4) If you don’t like the treatment, switch doctor or hospital. Don’t attack the hospital. You don’t attack a movie theatre after a bad movie experience right!
If something untoward happened to your dear ones, sit and discuss with your doctor. Don’t assume he is the culprit. Don’t gather mob or threaten hospital.

Correct and incorrect

From whatsapp
just saw our PM addressing ISRO scientists after Chandrayan 2  missed landing and it was an exemplary show of his leadership qualities....
he was awake till midnight and addressed those disappointed scientists at the time of need...
he shook hands with each scientist and at the end he hugged Mr Sivan n all were in tears.. wat a priceless moment!!! we r lucky to have such a leader!!
We r really proud of ISRO n our PM
At the same moment a thought disturbed my mind..
After 10 yrs of efforts by more than 700+ scientists vikram cudnt walk on moon surface none the less orbitor is doing its job.. great..
afterall disappointment is a feeling..
it is a human expression for failure..
all of us witnessed it on ISRO scientists today

this is the same feeling for an operating team when  we loose a major case in postop/ intraop even after working hrs n hrs meticulously...

this s the same dissapointment for a neonatologist when he looses a case of premature baby after 5 wks of nursing

its not different for neurologist wen he looses a case of status epilepticus  after all the care

it s same for a physician in PUO

it s same for an intensivist on a regular basis

and i think it s much more for an anaesthetist for on table death..

this s wat v r crying all these days that these are all not failures..

wen  a task of 650 cr budget .. 700+  scientis.. 10+ yrs can go wrong at penultimate moment...

the so called failures can also happen in medical field..

medical field is much more complex than space science....

we dont expect applause for our daring decisions to handle complex cases...
we just expect  an element of trust.... if not from law makers at least from our patients

An old strong lady

A lady who was over 90 years old, had a great flair towards dressing up well, applying makeup and arranging her hair in beautiful patterns.

She and her husband had been married to each other for 70 years.

After the departure of her beloved partner, having no children and no one in the family to care for her,
She decided to move to a nursing home.

Even on the day when she vacated her home for good, she dressed up elegantly and looked gorgeous.

After arriving at the nursing home, she had to wait patiently in the lobby for hours before room was ready.

When an attendant helped her make her way to the room, she gave the lady a visual description of the tiny space that she was meant to occupy.

"I love it” The lady expressed with the enthusiasm of an eight year old who had just been presented with a new puppy.

"Mrs Jones, you haven't even seen the room yet... Just wait. " The attendant remarked.

"Well, My joy has nothing to do with the room, " The lady replied.

"Whether I like my room or not, doesn’t depend on how the furniture is arranged, it depends on how I arrange my mind, happiness is something you can decide ahead of time. And I have already decided to love my room, to love the people around me, to love my life. It is a decision that I make every morning when I wake up. You know what, the greatest asset we all have is the power to choose how we feel. "

The lady continued speaking, as the attendant listened attentively with her mouth wide open.

"I can spend my entire day in bed thinking of the pain I am in, focusing on the parts of my body that no longer work or I can get out of bed and be thankful for those parts that do work. Each day is a gift, and as long as my eyes can still open, I will continue to focus on today and all the happy memories I have stored in my mind, just for this time in my life."

The attendant was astounded by the positive attitude of the elderly lady, whose life from an external point of view, was only full of problems and hopelessness.

Actually,

Only problems happen automatically,
Happiness is a choice we all have to make.

"Hatred" happens automatically "love" is a choice we all have to make.

Being negative happens automatically
Positive attitude is a choice we all have to make.

" Complaining " is automatic
" Gratitude" is a choice we all have to make.

Let’s choose right and live well.

🙏🙏🙏

Always keep a good company

*સોબત...*
*હંમેશા ઉચ્ચ વિચારોવાળાની કરો.*

આલ્બર્ટ આઇન્સ્ટાઇનની *"Theory of Relativity"* ખુબજ પ્રસિદ્ધ થઇ એટલે તેના વિશે લેકચર આપવા માટે આમંત્રણ મળવા લાગ્યા...
આલ્બર્ટ આઇન્સ્ટાઇન હંમેશા ગાડી લઈને જતા અને ડ્રાઈવર સાથે રાખતા... લેકચર દરમિયાન ડ્રાઈવર છેલ્લી હરોળમાં બેસીને આઇન્સ્ટાઇને સાંભળતો...

એક દિવસ ડ્રાઈવરે આઇન્સ્ટાઇને કહ્યું કે તમારી થિયરી એટલી સરળ છે કે હું પણ એના વિશે પ્રવચન કરી શકું.. મેં એટલી બધી વાર સાંભળી છે કે તમારા પ્રવચનનાં દરેક શબ્દો મને યાદ રહી ગયા છે...

ત્યારે ગુસ્સે થવાને બદલે આઇન્સ્ટાઇન ખુશ થયા કે એમની થિયરી એટલી સરળ છે કે વિજ્ઞાનનું જરા પણ જ્ઞાન ન હોય એવા લોકો પણ એ સમજી શકે છે..

એ દિવસોમાં મીડિયા એટલું લોકપ્રિય હતું નહિ.. એટલે બધા લોકો આઇન્સ્ટાઇને ઓળખતા હતા પણ મોટાભાગના લોકો એમના ચહેરાથી અજાણ હતા..

એક દિવસ પ્રવચનમાં જતી વખતે આઇન્સ્ટાઇને એના ડ્રાઈવરને કહ્યું કે આજે મારી જગ્યાએ તારે પ્રવચન આપવાનું છે.. ડ્રાઈવરે વૈજ્ઞાનિક જેવા કપડાં પહેરી લીધા અને આઇન્સ્ટાઇન ડ્રાઇવરના કપડાં પહેરીને બંને હોલમાં ગયા..
છેલ્લી હરોળમાં બેસીને આઇન્સ્ટાઇન ડ્રાઈવરનું પ્રવચન સાંભળવા લાગ્યા..

ડ્રાઈવરે એટલી કુશળતાથી *"Theory of Relativity"* સમજાવી કે કોઈને શંકા ગઈ નહિ.
અંતમાં પ્રશ્નોત્તરી થઇ એમાં પણ ડ્રાઈવરે તમામ પ્રશ્નોના સાચા અને સચોટ જવાબ આપ્યા. કારણ કે મોટા ભાગના પ્રશ્નો અગાઉના પ્રવચનોમાં પૂછાય ગયા હોય એ પ્રકારના જ હતા...

પરન્તુ અંતમાં એક માણસે એવો સવાલ કર્યો કે ડ્રાઈવર મૂંઝાય ગયો. એ પ્રકારનો સવાલ અગાઉ ક્યારેય પુછાયો હતો નહિ.. ડ્રાઈવરને ચિંતા થઇ કે હવે શું કરવું ? એને થયું કે જો બધાને ખબર પડી જશે કે આઇન્સ્ટાઇની જગ્યાએ એનો ડ્રાઈવર પ્રવચન આપે છે તો સારું નહિ લાગે અને છાપ ખરાબ પડશે...

માત્ર થોડી સેકન્ડસ વિચાર કરી, જરા પણ ગભરાયા વિના ડ્રાઈવરે પેલા ભાઈને જવાબ આપ્યો કે *''તમારો સવાલ એટલો બધો સરળ છે કે મારો ડ્રાઈવર પણ એનો જવાબ આપી શકે... મારો ડ્રાઈવર છેલ્લી હરોળમાં બેઠો છે, હું એને વિનંતી કરીશ કે તમારી સમસ્યાનું સમાધાન કરે...''*

આલ્બર્ટ આઇન્સ્ટાઇન પોતે પણ ડ્રાઇવરના જવાબથી આશ્ચર્યચકિત થઇ ગયા. આઇન્સ્ટાઇને પેલા માણસના સવાલનો જવાબ ડ્રાઈવર બનીને આપ્યો અને કાર્યક્રમ નિર્વિઘ્ને પૂરો થયો...

તમે કેવા પ્રકારની વ્યક્તિ સાથે રહો છો એ ઘણું મહત્વનું છે... આલ્બર્ટ આઇન્સ્ટાઇન જેવી વ્યક્તિ સાથે રહેવાથી એક અભણ ડ્રાઈવર પણ હોશિયાર થઇ ગયો હતો... *માણસની સોબત એના જીવનમાં બહુ મોટો ભાગ ભજવે છે...*

અને છેલ્લે...

વિચારો શ્રેષ્ઠ જ હોવા જોઈએ
કારણ કે
*દ્રષ્ટિ નો ઈલાજ શક્ય છે,*
પરંતુ
*દ્રષ્ટિકોણનો નહીં...*