*ચાલ ગામડે જતા રહીએ*...
ન તો હેલમેટની હાલાકી રહેશે...
ન તો લાયસન્સની લપ...
ન પીયુસીની પળોજણ.....
ન સીસીટીવીનો ડર...
*ચાલ ગામડે જતા રહીએ*...
પચ્ચીસ રૂપૈડીનું પીયૂસી કઢાવવા કરતા
શુદ્ધ હવામાં શ્વાસ લઇશું...
સવાર સાંજ ચોખ્ખુ ખાશું...
જેટલું કમાશું એટલું આપણા માટે કમાશું
દંડના દૂષણથી બચી તો જઇશું...
*ચાલ ગામડે જતા રહીએ*....
શહેરમાં આવીને શું પામ્યા....
જ્યાં જુઓ ત્યાં લાઇનોને લાઇનો...
આ લાઇનોમાં ઉભા રહીને ધંધે જ લાગ્યા...
કામ ધંધો કરીને કમાણી કરવાના સમયે
ક્યારેક નોટબંધી... તો ક્યારેક લાયસન્સ...
પીયુસી અને નંબર પ્લેટના નામે જ્યાં જુઓ ત્યાં રૂપિયા જ આપ્યા...
*ચાલ ગામડે જતા રહીએ*...
નોકરી ધંધામાં વેતન કમાણી ઓછી તેમ છતાં કામ કરો.
મોંઘવારી એ માઝા મૂકી તેમ છતાં ગુજરાન ચલાવીએ
ગમે તેટલી મહેનત કરો..
અંતે તો દંડ ના નામે લૂંટવાના જ.
*ચાલ ગામડે જતાં રહીએ....*
દર વર્ષે મેડિકલ ઇન્સ્યુરન્સ ભરવાનો
તેમ છતાં દવા ના બિલ ભરવાના...
ઇન્કમટેક્સ ભરી વ્યવસાય વેરો પણ ભરવાનો....
ઊંચું લાઇટબીલ લટકામાં...
*ચાલ ગામડે જતાં રહીએ....*
શિક્ષણના નામે મોંઘી ફી ચૂકવવાની...
પણ ગણતર ના નામે મીંડું
વ્યવહાર હોય કે તહેવાર ગામડાનું જડતર તો ઊંચું
*ચાલ ગામડે જતાં રહીએ...*
શહેરમાં તો હેલ્લો અને હાય માત્ર દેખાડો..
ગામડામાં તો લાગણી...
અહી તો વાહનોનો ઘોંઘાટ જ્યારે
ગામડે તો પાદરમાં પક્ષીઓ નો કલરવ..
*ચાલ ગામડે જતાં રહીએ...*
ઘડીક ની નવરાશ નહિ પાઈ ની પેદાશ નહી
તેના કરતા શાંતિ કોઈ કચવાટ નહિ
ગામડાની મહેનત અને મીઠી નિંદર
તેની તો વાત જ જુદી...
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો