From pen of a student

ધોરણ પાંચ સુધી સ્લેટ ચાટવાથી*કેલ્શિયમની ઉણપ પૂરી કરવી*  એ અમારી કાયમી ટેવ હતી..!*અને ભણવાનો તણાવ ?પેન્સિલનો પાછલો હિસ્સો ચાવી ચાવીને* તણાવમુક્ત થઈ જતા હતા..!👍😂અને હા ... ચોપડીઓની વચ્ચે *વિદ્યાના ઝાડનું ડાળું અને મોરના પીંછાંને મૂકવાથી અમે હોંશિયાર થઈ જઈશું* એવી દૃઢ માન્યતા હતી..!😊અને *કપડાના થેલામાં ચોપડા ગોઠવવા એ અમારું આગવું કૌશલ્ય હતું.*ચોપડા ગોઠવવા એ જ એ *જમાનામાં હુન્નર મનાતું હતું.*અને .. ચોપડાઓ ઉપર *પૂંઠા ચડાવવા એ અમારા જીવનનો વાર્ષિક ઉત્સવ હતો* ‌...😂  અને માતા-પિતાને અમારા ભણતરની તો *કોઈ ફિકર કે ચિંતા જ નહોતી.*👍વર્ષોના વર્ષ વીતી જતા છતાં અમારા માતા-પિતાનાપાવન પગલાં ક્યારેય *અમારી સ્કૂલ તરફ પડતા ન હતાં.*અને અમારા દોસ્તો મજાના હતા.જ્યારે *સાયકલ લઈને જતા હતા ત્યારે એકને ડંડા પર અને બીજાને કેરિયર પર બેસાડતા* અમે કેટલીયે મંઝિલો ખેડી હશે,એ અમને યાદ નથી ...પરંતુ થોડી થોડી બસ *અસ્પષ્ટ યાદો અમારી સ્મૃતિ પટલ પર છે...!*એ જમાનામાં *ટેલિવિઝન નવાનવા આવ્યા હતા.*કોઈક કોઈકના ઘરે જ ટેલિવિઝન હતા.*જોવા જઈએ તો ક્યારેક ક્યારેક  અમને કાઢી મૂકવામાં પણ આવતા.*છતાં અમને ક્યારેય*અપમાન જેવું લાગતું ન હતું*નિશાળમાં *શિક્ષકનો માર ખાતા કે અંગૂઠા પકડતા ક્યારેય શરમ કે સંકોચ* નથી અનુભવ્યો કારણ કે ....તે વખતે ક્યારેય *અમારો "ઇગો" હર્ટ નહોતો થતો.*કારણ કે ... અમને ખબર જ નહોતી કે  *ઇગો કઈ બલાનું* નામ છે ?👍🏻👍🏻😀*માર ખાવો એ અમારા જીવનની દૈનિક સહજ પ્રક્રિયા* નો ભાગ જ હતો...!*મારવાવાળો અને માર ખાવાવાળો..બંને ખુશ થતા હતા* કારણ કે ..એકને એમ હતું કે *ઓછો માર ખાધો* ..અને બીજાને એમ થતું હતું કે *અમારો હાથ સાફ થઈ ગયો*..!આમ બંને ખુશ...!😂😂અમે ક્યારેય અમારા *મમ્મી પપ્પા કે ભાઇ-બહેન ને એવું ન બતાવી શક્યા કે ...અમે તેમને કેટલો પ્રેમ કરીએ છીએ.*આજે અમે *દુનિયાના ઉતાર-ચઢાવનો હિસ્સો બની ચૂક્યા છીએ*અમે *જે જીવન જીવીને આવ્યા છીએ, તેની સામે*હાલનું જીવન કાંઈ જ નથી.અમે *સારા હતા કે ખરાબ*....એ ખબર નથી પણ...અમારો *પરિવાર અને અમારા મિત્રો એક સાથે હતા* એ જ મહત્વનું હતું...!અને એ જે *આનંદ દિવસનો ભાથું આજે પણ અમારી ઈમ્યુનીટી વધારી* આપે છે.😉હંમેશા ખુશ રહો મસ્ત રહો.😃😜       --- *એક વિદ્યાર્થીની કલમે*✍️